Διαφορετικά Πλασμένοι

15.

Πάρης

Έτρεξα για να την προλάβω. Είχε προχωρήσει αρκετά μπορώ να πω.

- Αριάδνηη, της φώναξα πριν την φτάσω εντελώς.

Γύρισε και με κοιτάξε. Με αγνόησε και συνέχισε να προχωράει.

Τρέχω και την πιάνω από το μπράτσο γυρνώντας την προς εμένα.

- Στάσου, της λέω.

- Τι θέλεις γαμώτο μου; Τι; Είπες ότι όλο αυτό ήταν ένα λάθος, μου λέει και βλέπω τα χαρακτηριστικά του προσώπου της στενοχωρημένα.

Εγώ το προκάλεσα αυτό;;

- Πάψε, της λέω και την πλησιάζω.

- Πάρη άσε με ήσυχη. Δεν θέλω καμία εξήγηση, λέει και κάνει κίνηση για να πάει να φύγει.

- Μην τολμήσεις να φύγεις τώρα, της λέω αυστηρά και με κοιτάζει χωρίς να πει κάτι αλλά νιώθω πως θέλει να κλάψει ξανά.

- Γιατί ρε Πάρη;

- Γιατί σε θέλω ρε μαλακισμένο, την φέρνω κοντά μου και την φιλάω.

- Σε θέλω όσο τίποτα άλλο, της λέω και μετά την ξανά φιλάω χωρίς να την αφήσω να πει τίποτα.

Αριάδνη

- Γιατί ρε Πάρη;

- Γιατί σε θέλω ρε μαλακισμένο.

Ακούω τα λόγια του και πριν προλάβω να τα επεξεργαστώ με έχει κολλήσει πάνω του και με φιλάει.

Κάτι με ενοχλεί όμως στο στομάχι μου.

"Πεταλούδες λέγονται"

Α σε ευχαριστώ φωνούλα.

Αυτή η αίσθηση του φιλιού του είναι ότι καλύτερο έχω ζήσει.

Σταματάει το φιλί.

- Σε θέλω όσο τίποτα άλλο, μου λέει και με ξανά φιλάει.

Νομίζω ότι είμαι τόσο ευτυχισμένη αυτή τη στιγμή.

Είμαι χαμένη. Τόσο χαμένη, που έχουμε διακόψει το φιλί και με κοιτάει χαμογελώντας μου χωρίς να το έχω συνειδητοποιήσει ακόμη.

Τον κοιτάζω.

- Πάρη...

- Είσαι ότι πιο σπαστικό και γλυκό έχω γνωρίσει ποτέ μου...

Με είπε σπαστικό;;;
Το προσπερνάμε.

- Πάρη είσαι σίγουρος για αυτά που λες αυτή τη φορά;

- Συγνώμη μάτια μου, λέει και μου χαϊδεύει το μάγουλο.

- Είμαι δειλός, έχεις δίκιο. Αλλά τώρα; Παραμένω δειλός;

- Πάρη, τα εννοείς όλα σίγουρα;

- Τέρμα οι αμφιβολίες Αριάδνη. Σε θέλω. Σε θέλω γενικά. Σε θέλω στη ζωή μου. Θέλω να είσαι δικιά μου και μόνο, μου λέει και τον αγκαλιάζω σφικτά.

Πάρης

- Τέρμα οι αμφιβολίες Αριάδνη. Σε θέλω. Σε θέλω γενικά. Σε θέλω στη ζωή μου. Θέλω να είσαι δικιά μου και μόνο, της λέω με όλη την ειλικρίνεια που διαθέτω.

Δεν θέλω να στενοχωριέται άλλο.
Δεν θέλω να της ξανά κρύψω τα αισθήματά μου.
Δεν θέλω να έχει αμφιβολίες.
Δεν θέλω να με θεωρεί δειλό.
Είναι το κενό μου. Το κενό που έχω μέσα μου το οποίο εκείνη με ένα της χαμόγελο το γεμίζει. Το καλύπτει.

Με αγκαλιάζει σφικτά. Ας σταματούσε ο χρόνος εδώ.

- Πάρη;

- Τι είναι;

- Σου χρωστάω κι εγώ μια συγνώμη.

- Για ποιο πράγμα; Εσύ ήσουν ξεκάθαρη.

- Σου μίλησα πολύ άσχημα τις προηγούμενες ημέρες. Τότε που ήμουν με τον Μάριο.

Σκοτείνιασα.

- Δε θέλω να ξέρω τίποτα για εκείνον.

- Δεν έφταιγες όμως...

- Αριάδνη είπα δεν θέλω να μου μιλάς για εκείνον, νευρίασα ελάχιστα.

- Εντάξει Πάρη, λέει ήρεμα ενώ έχει τρομάξει λίγο από την αλλαγή αντιδράσεων μου.

Την κλείνω στην αγκαλιά μου.

Συνεχίζεται...