If the Deep Sea forgets you (Myanmar Translation)

45

Unicode Ver

၄၅။ လက်ကသွေးတွေ

"ခင်ဗျားက. . .?"
ကျန်းယန်က မေးလိုက်သည်။

"ရှေ့နေ မော့ဟန်ပါ။ ဒီကောင်မလေးရဲ့ အကို"

သူ့နာမည်က ကျန်းယန်အတွက် တစ်နေရာရာမှာ ကြားဖူးနေသလို ဖြစ်နေသည်။ ရုတ်တရပ်ပဲ သူ့မျက်လုံးတွေလက်သွားကာ
"ခင်ဗျားက ကျန်းအဖိုးကြီးပြောနေကြ ရှေ့နေကြီးမော့ဟန်ဆိုတာလား?"

"အရာရှိကြီးကျန်းနဲ့သိတယ်လား?"

ကျန်းယန်က ခေါင်းကုတ်ကာ ရယ်ရင်း
"အဲ့ဒါ ကျွန်တော့်ဆရာ။ ရဲစခန်းက ကျွန်တော့်အလုပ်တွေကို သူပဲကြီးကြပ်ပေးရတာ"

ထိုအရာရှိကြီးကို မော့ဟန်က အရင်နှစ်တွေတုန်းက အတော်ရှုပ်ထွေးလှသည့် လိမ်လည်မှုတစ်ခုတွင် ကူညီကာ ဖြေရှင်းပေးဖူးခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် ထိုအရာရှိက သူ့ကိုကျေးဇူးတင်နေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

သူ့ဆရာပြောခဲ့သည်များကို သတိရသွားသည့် ကျန်းယန်က အနေရခက်စွာဖြင့် ရယ်ပြကာ
"တောင်းပန်ပါတယ်။ ရှေ့နေကြီးမော့ဟန်မှန်း မသိလိုက်လို့ပါ။ တကယ်တော့ ဒီမှာမေးလို့လည်းပြီးပါပြီ။ နှစ်ယောက်လုံး အိမ်ပြန်လို့ရပါပြီ"

မော့ဟန်က ပြန်ပြောသည်။
"ကျေးဇူးပါဗျာ။ တစ်ခုခုပေါ်လာရင် ကျွန်တော့်ကို အချိန်မရွေးဆက်သွယ်လို့ ရပါတယ်။ အရာရှိကျန်းဆီမှာ ကျွန်တော့်ဖုန်းနံပတ်ရှိတာပဲ။ ဒီကိစ္စရှင်းနိုင်ဖို့ ကျွန်တောတို့ ရဲစခန်းနဲ့ အကောင်းဆုံးပူးပေါင်းပေးပါ့မယ်"

မော့ဟန်က ရှုချင်းရီနှင့် အိမ်ပြန်မလာခင် ကျန်းယန်နဲ့ စကားပြောဆိုခဲ့သည်။ သူတို့အိမ်ပြန်ရောက်သည့်အခါ မီးဖွင့်ပြီးသည်နှင့် ရှုချင်းရီက စိတ်မရှည်စွာမေးသည်။
"ညီမလေးမုန့်ဘယ်မှာလဲ?"

မော့ဟန်က ရှုချင်းရီ၏လက်ကသွေးများကို သတိထားမိလိုက်သည်။ သူကမျက်မှောင့်ကျုံသွားကာ ထိုကောင်မလေး၏လက်ကိုဆွဲကိုင်လိုက်ပြီး သေချာကြည့်ကာ
"ဘာဖြစ်လို့သွေးတွေပေနေရတာလဲ?"

ရှုချင်းရီက သူမလက်ကိုပြန်ရုတ်လိုက်ပြီး
"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး။ အခင်းနေရာမှာ ချော်လဲကျတာလေ။ ဒါသူများသွေးတွေ"