112

3.5K 423 9
                                    

Unicode Ver

၁၁၂။ နိုးလာခြင်း

သူတို့နှစ်ယောက်ဟာ ရောက်တက်ရာရာ ပြောရင်းဖြင့် လေယာဉ်က Fမြို့တော်သို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ လေယာဉ်စိုက်သည့်အခါ မော့ဟန်က ရှုချင်းရီ၏အိတ်ကိုသယ်ကာ ဆင်းသွားသည်။

Fမြို့တော်က သိပ်မကြီးသော်လည်း ဆိပ်ကမ်းရှိသည့်မြို့ဖြစ်ကာ တစ်နှစ်ပတ်လုံး စိုစွတ်သည့် ရာသီဉတုဖြစ်သည်။ လေက သန့်ရှင်းနေကာ လေထဲတွင် ပင်လယ်မှဆားနံ့သင်းသင်းပါ ရနေသည်။ တရုတ်ပြည်က အခြားနေရာများနှင့်ယှဉ်သော် ဒီနေရာမှာ ပိုအေးသည်။ လေပြေလေညင်းအေးအေးလေးက သူတို့မျက်နှာကို ဖြတ်တိုက်သောအခါ သူတို့ခန္ဓာကိုယ်မှ ဆဲလ်တိုင်းမှာ လန်းဆန်းသွားသည်။ ရှုချင်းရီမှာ အသက်တဝကြီး မရှုဘဲ မနေနိုင်တော့ပါ။

ထိုအချိန်က ည၉နာရီလောက်ဖြစ်သည်။ လေဆိပ်က ထွက်သောအခါ မော့ဟန်က မေးလိုက်သည်။
"ဟိုတယ်ကို ဘယ်လိုသွားမှာလဲ?"

ရှုချင်းရီ ဖြေသည်မှာ
"မသိဘူး"

"သေချာကြည့်မလာခဲ့ဘူးလား?"

"လိုင်းပေါ်ကနေ ဘိုကင်တင်လိုက်တာ။ ငွေလည်းရှင်းပြီးသာ။ ဒါပင်မယ့် နာမည်ပဲ မှတ်မိတော့တယ်"

မော့ဟန်က ရှုချင်းရီ၏ အပြစ်ကင်းသည့် အူတူတူရုပ်ကလေးကို ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။
"ထားလိုက်ပါတော့။ တက်စီဌားပြီး တန်းသွားလိုက်ရအောင်"

သူတို့နှစ်ယောက်က တက်စီပေါ်မှာပဲ မနက်ဖြန်လည်မည့် အစီအစဉ်ကို တိုင်ပင်ကြသည်။ ရှုချင်းရီက ကားပြတင်းပေါက်ဖွင့်ကာ အပြင်ဘက်မှ တိုက်ခတ်နေသည့် လေပြေညင်းကို ခံရင်းက
"မနက်ဖြန်ကမ်းခြေမှာ သွားဆော့ရအောင်လေ"

မော့ဟန်က ဟိုတယ်အနားမှ သွားလည်ရန်ကောင်းသည့် နေရာများကို ဖုန်းဖြင့် ရှာကြည့်ကာ ပြောသည်။
"ရေဘယ်လိုကူးရမလဲသိလား?"

ရှုချင်းရီက ခေါင်းခါသည်။
"ဟင့်အင်း။ ကိုကြီးရော သိလား?"

မော့ဟန်က သူ့မကိုကြည့်ကာ
"ဘယ်လိုထင်လဲ?"

"ဒါဆိုရင် ကိုကြီးက ရေကူးပေါ့။ ညီမလေးကတော့ ကမ်းခြေမှာပဲနေမယ်။ နေပူစာလှုံရင်း လေညင်းခံတာပေါ့"
ရှုချင်းရီက ပြုံးပြုံးကြီး တွေးနေရင်းက
"အား တွေးကြည့်တာနဲ့တင် ပျော်ဖို့ကောင်းနေပြီ!"

If the Deep Sea forgets you (Myanmar Translation)Where stories live. Discover now