7 BÜYÜK GÜÇ : KARANLIĞIN YÜKSELİŞİ

Bölüm 3: Etki (1)

10 dakika sonra Aida okulun içinden çıkarken Raim hızla onun yanına gitti.

"Ne oldu orada? Neden çığlık attın?" Aida'nın Raim'e bakarken düşünceli bir hali vardı.

"Sanırım bayıldım. Ne kadar garip ben böyle şeylerde hiç bayılmazdım." Raim Aida'nın sözlerini duyunca uzaktan onları izleyen Daniel'e baktı.

Kimse fark etmeden kafasını sallarken Aida'yı kollarına almış uzaklaşıyordu. Raim zaten kendi  aşısını olduğundan dolayı daha fazla beklemelerine gerek yoktu.

Peter Easterr'ı bırakıp Daniel'in yanına gitti.

"Neler oluyor? Az önceki şey de neydi" dedi Peter. Sakin gözükse de herhangi bir olayda kaçmaya hazırdılar. Bu çağda dolandırıcılar çoktu ve her an her şey olabilirdi. Risk her zaman olacaktı ve Peter her şeye hazırdı.

"Emin değilim. Az önce ki kız iğneden falan korkmuyormuş. Yani yalan söylüyorlar. Burada bir sorun var. Ama şimdilik bunu düşünmeyelim. Sorun neyse bizimle alakalı olma ihtimali çok az. " Peter da başını sallarken bu olayı da geçiştirdiler. Ne yazık ki geçiştirdikleri bu olay bir gün hayatlarını değiştirecekti.

"Peter. " Daniel elini Peter'ın omzuna attığında Peter Daniel'e baktı.

"Sence gerçekten de bizi hastalıklara karşı daha dayanıklı yapmak için mi bu aşıları yapıyorlar? Yoksa başka bir şey mi var?" Peter yere bakarken düşünür gibi bir hali vardı. Peter her zaman bu grubun beyni olmuştu. Bilgi edinmek onun tutkusuydu ve hayali Jaeron'a gezmekti. Bir gün ne olursa olsun bu hayali gerçekleştirmek istiyordu.

"Bence çok düşünüyoruz. En fazla ne olabilir ki? Unutma bu tüm dünyada oluyor. Tüm dünyayı zehirleyemezler ya." Peter'ın söylediklerini düşünen Daniel gerçekten fazla düşündüğünü fark etti. Başının arkasını kaşırken gülmeye başladı.

" Hahaha sanırım ben fazla paranoyağım. "Peter elini Daniel'in omzuna atarak sarılırken Eğitim binasından görevli yine çıktı.

" 100.030 sıra sende" Peter kadına bakarken Yavaşça Easterr'a işaret verip okula doğru yürüdü.

"Hazır mısın?" Peter kadına garip bir şekilde bakarken içinde bir şüphe büyümeye başladı. En ufak ayrıntılar en önemli parçaları saklar.

"Fark eder mi?" kadın kırdığı potun farkına varıp hemen kendini düzeltti.

"Etmez zaten altı üstü bir iğne" Peter başını sallarken içeri girdi.

Okulun koridorlarında biraz ilerledikten sonra bir sınıfın olduğu yere girdiler.

Peter oturması gereken yere otururken arkadan 2 kişi geldi ve Peter'ın kollarını bağlamaya başladılar. Peter yine de karşı çıkmadı. Zaten aklında bir tahmini vardı.

"Neden beni bağlıyorsunuz?" kadın hiç Peter'a bakmayıp iğneyi eline aldı. İğneyle birkaç kere parmağıyla vurduktan sonra Peter'a baktı.

"Çünkü eğer kollarını haraket ettirirsen bu seni öldürebilir." Peter istemsizce yutkunurken ölebileceğini düşünmek ona garip gelmişti. Altı üstü bir aşı değil miydi? Ölme ihtimali olamaması gerekirdi.

Kadın elindeki iğneyi yavaşça Peter'ın koluna sokarken Peter büyük bir acı çekmeye başladı. Kanı kaynıyor, ruhu bedenine ardı ardına darbeler indiriyordu. Çığlık atmamak için kendini öyle sıkıyordu ki neredeyse uzuvlarını tutan kemerler patlayacaktı. Kolunu hiç hareket ettirmedi. Acı çok fazlaydı. Bir süre sonra Aşının acısı, Peter'ın bayılmasını sağlamıştı.

Peter görmese de şu an kolundan gözle görülür bir şekilde siyah ve mor karışımı bir duman yavaş yavaş bedenine dağılıyor. Bu sahne çok ilginç ve de korkutucuydu.