Mühür taşı gerçek mührüne kavuştuğunda kıyamet kopmalıdır. Her kıyametin sonunda, yitirilen hayatlar olur. Bu şeref hangimize ait?
•Parmağımı dövmesinin çemberinde dolaştırdım bir tur. "Hissediyor musun?" diye sordum acıyla. "Tam burada koca...
"Aksine hiçbir şey unutulmaz, Her zaman için hatırlanırdı." -Ahmet Hamdi Tanpınar
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Cesur yanımda uyuyordu ama ben uyumakta zorluk çekiyordum. Gözlerimi her kapattığımda büyük pençelere sahip bir erkek çocuğu görmek beni korkutuyordu. Kendimi daha fazla zorlamamaya karar vererek sessizce yataktan çıktım.
Cesur son günlerde benden daha fazla uyuyordu. Çok fazla yorulduğunu biliyordum. Sürekli antrenman yapıyordu ve onun yaşadığı stresi tahmin dahi edemezdim. Yine de birbirimizi kaybetmekten ölesiye korkuyordum.
Odadan çıkmadan önce Cesur'a baktım. Onu seviyordum ve ona sahip olduğum için şanslıydım. Onunla yaşayabildiğim her an benim için eşsizdi. Onun güzel yüzüne bakarken aklıma birden bire kurt formundaki hali geldi ve midem bulandı.
Aceleyle odadan çıktım ve banyoya doğru koştum. Kusmak istiyordum ama midemde hiçbir şey yoktu. Kendimi zorladım, yine de akıp giden suya bakmaktan başka bir şey yapamadım. Elimi ve yüzümü yıkadım ve sakinleşmeye çalıştım.
"Aslı?" Cesur'un sesini duyduğumda arkama dönüp baktım. Endişeliydim ve korkuyordum. "İyi misin?"
Asılı olan havluyu alıp, yüzümü silmeye başladı. "Hasta mısın?" diye sordu.
Elindeki havluyu alıp, yüzümü kurulamaya devam ettim. "İyiyim. Biraz midem bulandı."
"Bu gün bir şeyler yedin mi? Akşam yemeği de yemedin." Banyodan çıkmama yardım etti salona doğru ilerledik.
"Canım bir şey istemiyor," dedim kendimi koltuğa atarken.
Yere diz çöktü ellerini dizlerimin üzerine koydu. Yüzünü okşamamak için kendimi zor tutuyordum.
"Hasta olmadığına emin misin?" Gözleri parlıyordu. Endişesi beni etkisi altına almıştı çoktan. Onu sakinleştirmek için ellerimi ellerinin üzerine koydum.
"İyiyim," diye mırıldandım gülümseyerek. "Bugün biraz yoruldum sadece."
Bana baktı. Bu, öyle bir bakıştı ki kalbim yerinden çıkacakmış gibi hissettim. Gözlerindeki hüzün kalbimdeki yaralara bir yenisini daha açtı. Ve hiç beklemediğim bir şey oldu. Cesur'un yanaklarından süzülen bir damla yaş, beni yerle bir etti.
Ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. Hareket dahi etmedim çünkü Cesur'u ilk defa böyle görüyordum.
"Seni kaybetmek istemiyorum," dediğinde ikinci bir damla daha döküldü yanağına.
Elimi kaldırıp, yanağına inen gözyaşını sildim. "Beni kaybetmeyeceksin Cesur," dedim ben bile kendime güvenemeyerek.
"Seni öldürmek istemiyorum Aslı." Kafasını dizlerimin arasına koydu. Ellerim omuzlarının üstünde kalakaldı. Onu teselli etmek için uygun kelimeleri bulmaya çalışıyordum ama yapamadım.
