Book1: Personal Assistant Ng Buhay Ko(Completed)

Chapter 65: Confused

Colleen's POV

Hello guys it's a pleasant morning to all of us! Guys if nag tataka kayo kung bakit minsan ay tulala ako ganito yan.

Dito kasi nag simula ang lahat na yan.

*FLASHBACK*

Habang nag lalakad ako sa campus at dahil napa aga  ako nang pasok naisipan ko munang mag ikot-ikot ea kung saan saan.

Habang nag lalakad ako nakarinig ko nang boses ".  Ano ba naman yan!ikaw kasi may kasalanan niyo kasalanan niyo to ni mommy ". Sabi nung lalaki pano ko nalaman na lalaki? Dahil sa boses niya .

"Hahanapin kong mag isa ang step sister ko! Hindi na... Hindi ko kailangan nang tulong mo. Konsensya? Meron ka ba nun sana na isip mo yan nuon palang nung mga panahon na kailangan ka nang una mong asawa't anak". Inis niya ulit paalis na sana ako nang masagi ko ang bote at lumikha ito nang ingay napalingon naman siya sa gawi ko at bahagyang nanlaki ang mga mata niya di kalaunan ay nag paalam siya.

" I'm sorry I didn't want to hear you're conversation with your dad". Sabi ko sakanya at napa yuko baka sabihin niyo chismosa ako.

" Ahm! It's ok!". Sabi naman ni kenji.

Oo si kenji yung lalaki " I'm sorry again ". Sambit ko at balak ko na sanang lisanin ang lugar na yun nang muli niya akong tawagin ". Collen". Tawag niya sakin napalingon  naman ako sakanya.

"Why?". Tanong ko ". Ahm! Can i have you in a minute?". Nahihiyang tanong niya ". Ok! Pero sandali lang ah! Dahil baka biglang dumating si Axel". Sabi ko sakanya tumango naman siya.

Umupo kami sa damuhan nang muli siyang mag salita ". Colleen! Can I ask you a question". Sabi niya ". Yes! Sure". Maikling sagot ko sakanya " Ano ba yung maipapayo mo sakin dahil namomoblema ako eh ok I tell you my story! Yung mommy  ko  na hulog sa isang lalaki na may pamilya na then after that may nangyari sakanila dahil sa kalasingan nila and kuwento sakin nang mommy ko na dahan dahang nahuhulog yung daddy ko sakanya then one day umuwi samin si daddy dahil sabi niya makikipag hiwalay na siya sa asawa niya iniwan niya yung asawa't at anak niya at ngayon eto na ko lumaki ako na malayo sa daddy ko dahil mali yung ginawa niya nun and worst balita namin na namatay yung asawa niya at yung anak niya lumaking walang mommy at daddy at ngayon eto ako hinahanap ang step sister ko pero sa tingin ko naman nakita ko na siya ". Sabi niya sakin naramdaman ko na may tumulo sa pisngi ko tumingin siya sakin at lumambot ang eskpresyon nang muka niya ". I'm... I'm sorry... Na... Naiyak lang ako dahil...dahil parang ganyan din nangyari sakin... Iniwan kami nang daddy ko bata pa lang ako nun...bata pa lang ako nung..  na depress yung mommy ko .. bata pala din ako nung..nung makita ko ang sarili kong ina na punong puno nang dugo yung katawan niya...wala.. w—ala akong nagawa nun... Simula nun natuto akong tumayo sa sarili kong mga paa...Isa akong bata na walang..mommy at daddy na umagapay sakin nun...tangin mga kaibigan ko lang ang  naging sandigan ko nun..At simula nun pininangako ko sa sarili ko hinding.. Hindi ko mapapatawad ang daddy ko... Sorry kenji... Kung ako man ang nasa katayuan nang step sister mo..Siguro maiisip ko lang  na siguro na .. wag na wag na nilang gugulihin ang tahimik at payapang buhay na mayroon siya". Sabi ko at pagkayari nun ay umalis ako nun.

Bakit parang feeling ko tumugma yung mga kwento niya sa buhay na patungkol sa buhay na mayroon ako nun.

Step brother?

Daddy?..

Kenji?.

Putangina! Kenji sino ka ba?

*END OF FLASHBACK*

Napahawak ako sa tuhod ko nang mapagod ako sa kaka takbo nag ja-jagging kasi ako guys ngayon.

Naka rinig ako nang kaluskos kaya napalingon ako sa likod ko pero walang tao saktong pag tingin ko sa harapan ko ay may dalawang paa nang iangat ko ang tingin ko nakita ko si....

.
.
.
.
.
.
.
.
.
Kenji

Napahawak naman ako sa dibdib ko ". Walang hiya ka! Ikaw lang pala!". Sabi ko sabay hampas sakanya natawa naman siya ". Sorry did i scare you?". Tanong naman niya ". Hindi.. Hindi mo ko na takot! Grabe! Mushroom ka ba? Bigla bigla kang sumusulpot!". Sabi ko sakanya natawa naman ulit siya dahil dun.

" Haha! I'm sorry okay!.. Colleen can I ask you a question?". Tanong nanaman ulit niya ". Yea". Sabi ko ". Can you be my friend?". Tanong naman niya.

Friend?

"Yea sure!". Sabi ko sakanya natuwa naman siya nun at nag pasalamat nag paalam na ko sakanya at umuwi na nang bahay.

Kakaibiganin kita Kenji para malaman ko ang sagot sa katanungan ko.

Kung sino ka nga ba talaga..

At kung may connect ka ba sa buhay ko.

At higit sa lahat kung ikaw ba ang anak nang dahilan nang pag hihirap ko noon.

At kung ikaw yun hinding hindi ko kayo mapapatawad.

Kung totoo nga ang mga iniisip ko sayo.

I will never ever forgive all of you.