အပိုင်း ၁၅ (Uni)

5.9K 346 18
                                        

အပိုင်း ၁၅
.
.
.
"နိုးသွားပြီလား? ကိုယ်က ဆေးလိမ်းပေးမလို့ပါ"

ကုတင်နားလျှောက်လာသော ဦးတိုင်းအား အနားရောက်တာနဲ့ သူ ခါးကိုသာအတင်းဖက်လိုက်မိသည်။

"အဟင့်...ကျွန်တော် လန့်သွားတာ။
ဦးတိုင်းမဟုတ်ဘဲ အခြားတစ်ယောက်ထင်လို့...အင့်...လန့်သွားတာ...ကျွန်တော့်ကို တစ်ယောက်ယောက်က.."

ရင်ခွင်ထဲက တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်နေသော ကလေးငယ်ကြောင့် တိုင်း သက်ပြင်းကြိတ်ချလိုက်သည်။သူမှားတာ ၊ ကလေးငယ်အိပ်ပြီအထင်နှင့် တိတ်တိတ်လေးလာကြည့်ပြီး ဆေးလိမ်းပေးမလို့ဟာ။သူ့ကြောင့် အခုတော့ ကလေးငယ်ခမျာ လန့်နေရရှာပြီ။

"ကိုယ်မှားတာပါ တိတ်တိတ်မငိုနဲ့တော့။
ကိုယ်က မင်းခြေထောက်တွေ ဆေးလိမ်းရဲ့လား လာကြည့်တာပါကွာ ။မေ့နေမှာစိုးလို့ ။ အခုတော့ မင်းကို ကြောက်စေမိပြီ ။ ကိုယ်တကယ်ကိုတောင်းပန်ပါတယ်နော်.."

ကျောပြင်လေးကို အသာပုတ်ပေးမိတော့ မျက်လုံးဝိုင်းတွေနှင့် မော့ကြည့်လို့လာသည့် ကလေးငယ်။ပြည့်အိုင်နေပါသော မျက်ရည်တွေနှင့် တိုင်းကို ပြုံးပြနေသေးသည်။

"ဦးတိုင်းဖြစ်လို့ အင့်...ကျွန်တော် မကြောက်တော့ဘူး..."

"အဟက်!အေးပါကွာ။ဒါနဲ့ ခြေထောက်တွေ နာတာ ဆေးလိမ်းပြီးပြီလား..."

မျက်နှာငယ်လေးဖြစ်သွားပြီး ခေါင်းယမ်းနေတာကြောင့် တိုင်း စိတ်မောစွာ သက်ပြင်းချမိပြန်သည်။ရိုင်းသည် လိမ္မာသလိုနဲ့ မနာခံတတ်တဲ့ ကလေးတစ်ယောက်ပါလား?

"ပေး ။ ခြေထောက်တွေ ကိုယ်ဆေးလိမ်းပေးမယ်..."

ကုတင်ပေါ်ကနေ ခြေထောက်လေးတွေ ချပေးပြီး သူ့ကိုသာ ကြည့်နေသည့် ကလေးငယ်ဟာ သူစိတ်ဆိုးသွားမှာ ကြောက်သည့်အလား။

တိုင်း ဒူးတစ်ဖက်ထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး ကလေးငယ်ရဲ့ ခြေထောက်ရဲရဲလေးတွေကို ဆွဲယူကာ ပေါင်ပေါ်သို့ တင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အဆင်သင့်ယူလာသော ဆေးဘူးလေးကိုဖွင့်ပြီး နီတွတ်နေသော ခြေသလုံးသွယ်သွယ်လေးတွေကို လူးပေးလိုက်သည်။

3. NEEDED ( Completed) Where stories live. Discover now