ep - 50 (Zaw)

595 18 0
                                        

အပိုင္း ၅၀
.
.
.
" သခင္ေလးတို႔ ေလယာဥ္ဆင္းပါၿပီ "

အနက္ဝတ္စုံႏွင့္လူႀကီးက ေခါင္းငုံ႕ၿပီး ေျပာလာေလသည္။
ထိုအခါ မင္းဝဠာတိုင္း၏အၾကည့္တို႔က အိပ္ရာေပၚလဲေလ်ာင္းေနသူထံသို႔ ျဖည္းျဖည္းေ႐ြ႕လ်ားသြားသည္။ေပ်ာ္႐ႊင္ၾကည္ႏူးမ်ားျပည့္လွ်ံေနသည့္ မ်က္ဝန္းေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေတြက ဝမ္းသာ႐ႊင္ျမဴးစြာအေရာင္ေတာက္ပေန၏။
မွိုင္းရီညိုေဝေနေသာမ်က္ႏွာက ယခုေတာ့လည္း အၿပဳံးပန္းတစ္ရာပြင့္ဖူးလာသလို ၾကည္လင္ေနခဲ့ရာ

" ကြၽန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္ အဖိုး "

ဆုပ္ကိုင္ထားသည့္လက္ကို အိပ္ရာေပၚအသာျပန္ခ်ရင္း ေျပာလိုက္မိသည္။

မိသားစုဝင္မဟုတ္တဲ့သူက ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာမွ မရွိသင့္ဘဲေလ!

တိုင္း တားျမစ္ခ်င္ေနေသာအဖိုး၏မ်က္ႏွာကို အၾကည့္လႊဲၿပီး ထိုင္ေနရာမွထကာ တံခါးဆီသို႔ဦးတည္လိုက္သည္။

သို႔ေပမဲ့ စိုးရိမ္ပူပန္ေနဟန္ေပၚသည့္ အဖိုးအား ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ၿပီး ေခါင္းငုံ႕ဦးၫြတ္လိုက္ၿပီးေနာက္

" စိုးရိမ္မေနပါနဲ႕ အဖိုး ။ ကြၽန္ေတာ့္ကတိ ကြၽန္ေတာ္တည္မွာပါ "

မိနစ္ပိုင္းေလာက္ၿငိမ္သက္သြားသည့္အခန္းက်ယ္တြင္ ရွိုက္သံတစ္ခ်က္မတိုးမက်ယ္လြတ္ထြက္လာသည္။
ထို႔ေနာက္ အခန္းထဲမွ ေျခသံတစ္စုံ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့သည္။
လဲေလ်ာင္းေနသူ၏ပါးျပင္ထက္မွာလည္း မ်က္ရည္ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ က်ဆင္းလို႔။
ေဝဝါးေနေသာအျမင္အာ႐ုံဟာ မ်က္ရည္တို႔ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္နိုင္သလို
ထြက္သြားခါနီးလို႔လည္း ျဖစ္နိုင္၏။
ဦးတိုင္းအာဏာက ပင့္သက္တစ္ခ်က္ကို ခပ္ျပင္းျပင္းရွိုက္လိုက္ၿပီးေနာက္ မႈန္ဝါးေနခဲ့ၿပီးေသာအျမင္အာ႐ုံကို ပိတ္ပစ္သည္။ ၿပီးေတာ့ အသံတိုးတိုးျဖင့္.......

" ႏႈတ္..ဆက္..ပါ...တယ္.."

ၿငိမ္သက္သြားေသာ ႏႈတ္ခမ္းလႊာေတြ။ ရပ္တန့္သြားေသာ အသက္ရႉသံ။ ထိုအခိုက္အတန့္မွာ တံခါးဝဆီက လူႀကီးသည္လည္း ေခါင္းငုံ႕ၿပီးဒူးေထာက္သြားေလသည္။

3. NEEDED ( Completed) Where stories live. Discover now