HEARTACHE OF A GANGSTER: BORROWED HEART (BOOK2)

EPILOGUE

18 years later....

Eryl's POV

"Eryl!!! Hurry up! We gonna be late!" sigaw sakin ni Daddy.  

"Almost done Dad! 5 more minutes!" cold kong sagot.

Bakit ba kasi di ko mahanap yung hoddie jacket ko. That's my favorite jacket kaya di ko yun pwedeng iwan. 

Maya maya biglang dumungaw sa pinto si Kuya.

"What's taking you too long, Sis! Naiinip na si Dad!" sabi nya.

"Wait lang.. may hinahanap pa ako" sabi ko sabay irap sa kanya. 

Napalingon ulit ako ng makita ko yung suot nyang jacket.

"What the... that' mine! Yan yung kanina ko pa hinahanap" sabi ko sa kanya.

"Eto ba? hiniram ko muna. Alam mo namang lamigin ako." sagot nya. 

"Huhubarin mo yan or I'll break your bones?." tanong ko sa kanya habang tinitingnan sya ng masama.

"Okey fine! Huhibarin na!" sagot nya. Wala na syang nagawa kundi hubarin at isoli yung jacket ko.

"Ang tagal nyo! Para nyong dinala yung buong bahay!" sabi ni Dad bago sumakay sa van. 

Hindi na ako sumagot pero tinitigan ko ng masama si Kuya.

"Hiniram ko lang naman Dad yung jacket nya. Sosoli ko din mamaya" sagot ni Kuya.

"Kayong dalawa make sure na pag dating natin ng Pilipinas umaayos kayo ha. Lalo kana Eryl." bilin ni Daddy.

"Why it's always me Dad? Ako lang ba ang laging napa away dito?" tanong ko.

"Yes! Yung mga kapatid mo napapa away dahil sayo. Because they're protecting you" -Dad

"I didn't ask them to do it. Kaya kong ipag tanggol yung sarili ko."-Dad

"Stop arguing with me, Eryl Mhae Madrigal!" -Dad

"Nag eexplain lang ako Dad! I'm not arguing with you!" sagot ko. 

"Stop! Just stop okey! I'm done with you! Ilang beses na kitang pinag bigyan at inintindi but this is too much! I won't buy any of your reasons, Eryl"- Dad

Napa haist nalang ako. Wala rin naman sense makipag talo kasi lagi nalang akong mali. And besides, he's really mad. Sabagay sino nga bang hindi magagalit.

Pag dating namin sa airport, dumiretcho agad kaming tatlo sa departure. Ilang sandali lang nagtake off na rin yung eroplano.

Habang pinagmamasdan yung mga ulap, hindi ko mapigilan yung sarili kong mapaisip. 

Ano kayang tadhana ang naghihintay sakin sa Pilipinas? Ilang beses na akong nakabisita sa Pilipinas pero this time hindi lang basta pagbisita yung pakay namin. We are staying there for good. Doon na ako mag aaral, titira, at tatanda. I don't know what makes Dad's mind changed kaya pumayag doon kami tumira.

After almost 13 long hours, nasa Ninoy Aquino International Airport na kami. Pag labas namin from arrival area, nakita ko agad si Lola, Lola at Tito Martin.

"Welcome Home mga apo!" agad na bungad samin ni Lola. Sabay nya kaming niyakap ni Kuya.

"Thank you, Lola!"matamlay kong sagot.

"How's your flight, Hijo?" tanong ni Lolo kay Dad.

"Okey naman Dad. Wala namang delay." sagot ni Dad. 

Binigay namin yung mga gamit namin sa driver ni Tito tsaka dumiretcho sa Van.

Sa bahay nila Lola kami dumiretcho. Pag dating namin parang may isang malaking party sa sobrang dami ng pagkain.