Not Only A Fan

Chapter 105

Welcome to the final show :')

Shawn’s POV

Κατάλαβα ότι εκείνη η μέρα δεν θα μπορούσε να είναι συνηθισμένη. Είχα δει πολλά πράγματα σε εκείνη, μα ποτέ δεν την ρώτησα αν κι εκείνη είδε το ίδιο, ή έστω αν είδε κάτι. Ξέρω όμως πως δεν ήμουν ο ίδιος που ένιωσε έτσι, δεν θα μπορούσα να είμαι ο μόνος που ένιωσε ηλεκτρισμό και πως τα λεπτά περνούσαν σαν κλάσματα των δευτερολέπτων. Δεν ακύρωσα, ούτε ανέβαλα εκείνη τη συναυλία. Έκανα κανονικά τη δουλειά μου και μετά πήγα για εξετάσεις, όπως συνέστησε κι ο γιατρός μου. Ήταν κι εκείνη εκεί, φυσικά. Οι γιατροί δεν μπορούσαν να βρουν κάποια εξήγηση σε αυτό που μας συνέβη, σε αυτό που βιώσαμε. Δοκίμασαν μήπως θα συνέβαινε κάτι αν αγγιζόμασταν ξανά. Φυσικά, δεν έγινε τίποτα τέτοιο, μα κοιτώντας μέσα στα ανήσυχα μάτια της, συνειδητοποίησα πως δεν ήταν για εμένα απλώς μια φαν. Δεν πίστευα ποτέ αυτούς που ομολογούσαν πως ερωτεύτηκαν κάποιον με την πρώτη ματιά, μα ήμουν εκεί ήδη ερωτευμένος μαζί της, ήδη έτοιμος να κάνω τα πάντα για εκείνη, ήδη έτοιμος να χτυπηθώ με σφαίρα, αρκεί να είναι εκείνη καλά. Την ήξερα πριν καν την γνωρίσω, τη λάτρεψα πριν καν τη φιλήσω και την αγάπησα όσο κανείς δεν έχει αγαπήσει. Έψαξα για εκείνη, όντως, εκείνη τη νύχτα που γνωριστήκαμε, έμεινα όντως στο ξενοδοχείο κοντά στο διαμέρισμα της και γίναμε καλοί φίλοι. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. 

Ανοίγω την πόρτα και μπαίνω μέσα στο σπίτι. Το γνώριμο άρωμα της βανίλιας χτυπάει τα ρουθούνια μου. 

“Ο μπαμπάς γύρισε!” η φωνή του εφτάχρονου γιού μου ακούγεται πρώτα και μετά από 2 δευτερόλεπτα μπορώ να τον δω να πλησιάζει γρήγορα προς το μέρος μου. Η Rosalie τον ακολουθεί. Γονατίζω κάτω και ανοίγω τα χέρια μου για να τα αγκαλιάσω. Μου έλειψαν άπειρα, αν και έλειψα μονάχα λίγες ώρες για να πάω στο studio ηχογράφησης. 

“Τώρα μπορεί να αρχίσει επιτέλους το show! Πάμε Dylan, πρέπει να ετοιμαστούμε γρήγορα” η Rosalie του υπενθυμίζει και αμέσως τα δυό τους εξαφανίζονται στο σαλόνι. 

“Δεν μπορείς να φανταστείς πόση προετοιμασία έχουν κάνει για αυτό το show. Ζήτησαν από τον Andrew να τους ετοιμάσει visuals για να βάλουν στην τηλεόραση από πίσω τους” ο έρωτας της ζωής μου πλησιάζει και με καλωσορίζει με ένα φιλί. Δεν θα βαρεθώ ποτέ ένα τέτοιο καλωσόρισμα. Πως θα μπορούσα, άλλωστε;

“Μου το ομολόγησε πριν λίγο, μα δεν μου έδειξε τίποτα, γιατί τους υποσχέθηκε ότι δεν θα το έκανε. Ο Dylan δεν με άφηνε καν να περάσω έξω από το δωμάτιο του όταν έκαναν πρόβα. Η Rosalie, τουλάχιστον με άφησε να τη δω να παίζει πιάνο” παραδέχομαι. Δεν είναι ότι δεν έχω στενές σχέσεις με το γιό μου, ή με τα παιδιά μου γενικότερα, μα όταν πρόκειται για τη μουσική, ο Dylan σπάνια με αφήνει να τον ακούσω να παίζει.