Not Only A Fan

Chapter 101

MARIA'S POV:

Κάθομαι στον καναπέ και πίνω μια γουλιά τσάι από την αγαπημένη μου μπλε κούπα όταν ο Χάρρυ μπαίνει στο σαλόνι από την πόρτα του γκαράζ. Αφήνω την κούπα μου προσεχτικά στο τραπεζάκι του σαλονιού και πηγαίνω κοντά του.

"Τι κάνεις εσύ εδω;" τον ρωτάω καθώς τυλίγω τα χέρια μου γύρω του.

"Γύρισα το αυτοκίνητο του Shawn. Είναι καλα; Είστε καλα;" Η φωνή του είναι ανήσυχη και με σφίγγει λίγο πιο πολύ στην αγκαλιά του, πριν αφήσω τα χέρια μου να πέσουν κάτω και του κάνω νόημα να καθίσει στον καναπέ.

"Ευχαριστούμε για το αυτοκίνητο, θα σου εξηγήσω σύντομα. Θα ήθελες κάτι να πιεις; Έναν καφέ, ένα χυμό, ένα τσάι ισως;" προτείνω και ο Shawn εμφανίζεται από την κουζίνα με μια κούπα καφέ.

"Θα ήθελα τσάι" απαντάει και γνέφω, πηγαίνοντας να του βάλω τσαι.

"Shawn, φίλε, ολα καλα; Το έφερα το αυτοκίνητο"

"Ευχαριστώ, αλήθεια. Δεν ξέρω ούτε εγώ πολλά αλλά πιστεύω ότι είναι καλύτερα από πριν" τους ακούω να συζητάνε από την κουζίνα.

"Θα σας εξηγησω" κρατάω την κούπα τσάι για τον Χάρρυ και αφού την αφήσω μπροστά του στο τραπέζι, κάθομαι στη θέση ανάμεσα σε αυτόν και τον Shawn.

"Αν είναι κάτι ανάμεσα σας, μπορώ να φυγω και να σας αφήσω να τα βρείτε μόνοι σας" ο φίλος μου είναι έτοιμος να σηκωθεί και να φύγει. Όσο και να ήθελα να μιλήσω πρώτα στον Shawn, αισθάνομαι ευγνώμων που είναι και αυτός εδώ. Ένας πραγματικός φίλος είναι πάντοτε καλός. Πόσο μάλλον όταν έχεις δύο μαζί σου στο ίδιο δωμάτιο.

"Όχι, κάτσε κάτω. Δεν έχει σχέση με εμας" γνέφω, όπως και αυτός, ενώ ο Shawn είναι λίγο μπερδεμένος.

"Είναι ακόμη δύσκολο για εμένα αλλά θα προσπαθήσω να γίνω όσο περισσότερο κατανοητή γίνεται..." ξεκαθαρίζω και οι δύο τους ενέχουν καταφατικά. Ο Shawn βάζει το χέρι του πάνω από το δικό μου και ξέρω ότι έχω την απόλυτη προσοχή και των δύο. Έτσι, λοιπόν, αρχίζω την εξιστόρηση των γεγονότων. Από την πολύ αρχή της σχέσης μου με τα κορίτσια, μέχρι και τη σημερινή μέρα.

"Τι σκυλες!" αναφωνεί ο Χάρρυ μόλις τελείωσα με αυτά που είχα να πω. Μας πήρε μόνο 45 λεπτά και λίγα δάκρυα.

"Δεν είχα ιδέα ότι συνέβησαν όλα αυτά. Νόμιζα ότι απλώς...απομακρυνθηκατε" παραδέχεται ο Shawn.

"Κι εγώ το ιδιο" ξεφυσάω.

"Σοβαρά τωρα! Πώς μπόρεσαν; Πώς μπορεσαν να το κάνουν αυτο; Πώς μπορεσαν να σου πουν κάτι τέτοιο κατάμουτρα! Στην κατάσταση σου κι όλας! Ω, θα πάω εκεί και αυτό που θα κάνω δεν θα έχει σχέση με καλοσύνη!" τα νεύρα και ο θυμός είναι εμφανής στον κολλητό μου φίλο. Εάν δεν ήταν εδώ, πιθανότατα θα ήταν ο Shawn στη θέση του. Αλλά τώρα πρέπει να κρατήσει μια ισορροπία.