Not Only A Fan

Chapter 72

Ενας μήνας αργότερα.

- S -

Απο τη στιγμη που φάνηκε η Χαβάη απο το παράθυρο του αεροπλάνου, τα ματια της αρχισαν να λάμπουν απο ευτυχία.
Και δεν σταμάτησαν ουτε δευτερόλεπτο καθόλη την παραμονή μας εκεί.

Δεν μπορω να πω, η Χαβάη ηταν σαγηνευτική, εξωτική και μαγικη, μα πιστεύω πως η Μαρία συνέβαλε σε αυτό.

Δεν μπορουσα να μην εχω ενα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπο μου βλέποντας την χαρούμενη.

Πηγαίναμε κάθε μέρα στη παραλία και κάναμε μπάνιο στη θάλασσα. Εξερευνούσαμε λιγο - λίγο το νησί και μαζί με αυτό τις καινούργιες, για εμας, γεύσεις απο τα παραδοσιακά φαγητά.

Μάθαμε τις παραδόσεις και τη κουλτούρα του λαού εκεί και παρατηρησαμε ποιο απο τα αξιοθέατα εκεί είναι το πιο πολυσύχναστο.

Αν και δεν είναι πολυ δημοφιλές, το δικο μου αγαπημένο ηταν το spitting caves.
Χρειάστηκε αρκετή ωρα πεζοπορίας αλλά όπως λέει και η μητέρα μου, “αν δεν σκαρφαλώσεις στο βουνό, δεν θα δεις ποτε τη θεα”.

Μείνανε εκεί για αρκετή ωρα στην πρώτη μας επισκεψη.
Ακουγαμε και βλέπαμε τα κύματα να "σκάνε" στα βραχια και την ατέλειωτη θάλασσα η οποία αποτελούσε ενα φυσικό καθρέφτη για τον ουρανό και τον ήλιο ο οποίος αντανακλούσε πανω της, θυμίζοντας μας ποσο όμορφος είναι ο πλανήτης μας.

Αποφασίσαμε να πηγαίνουμε εκεί τουλαχιστον μια φορά την εβδομάδα.
Τις νυχτερινές ώρες, ηταν πολύ ήσυχο το μέρος.

Ημασταν μονο εμείς.
Και στιγμές σαν εκείνες, ξεχνουσα τα παντα.
Καθε μικρή, ανόητη ανησυχία που μπορεί να είχα.

Στιγμές σαν εκείνες, ηταν μονο εκείνη, εγώ, η σελήνη και τα αστερια.

Στιγμές σαν εκείνες βγαλαμε όλες μας τις βαθιες σκέψεις στην επιφάνεια.

Στιγμές σαν εκεινες, μου άνοιξε περισσότερο τις πύλες του εσωτερικού της κόσμου.
Εξερεύνησα μονοπατια του μυαλού της που ηταν παντα ανεξερεύνητα.
Και εκείνη εκανε το ιδιο.

Στιγμες σαν εκείνες, ένιωσα ευγνωμοσύνη για όλα όσα μου συνέβησαν στη ζωη, ευχάριστα και δυσάρεστα.
Κατάλαβα πως όλα αυτά με έκαναν τον ανθρωπο που είμαι και με έφτασαν σε αυτό το σημείο.