Not Only A Fan

Chapter 96

- m -

Έτσι, λοιπόν, πιασμένοι χέρι-χέρι, με δύο χαμόγελα που φτάνουν μέχρι τα αυτιά και με μάτια που κάνουν απόλυτα φανερά τα αισθήματα του ενθουσιασμού, της αγωνίας και ,πάνω από όλα, της αγάπης, βαδίζουμε προς το διπλανό δωμάτιο, το οποίο είναι το δωμάτιο των εξετάσεων.

Η γιατρός μου, μου λέει να ξαπλώσω προσεκτικά στην καρέκλα-κρεβάτι και μόλις το κάνω αυτό, σηκώνει ελαφρώς τη μπλούζα μου και απλώνει το τζέλ που θα της επιτρέψει να κάνει τον υπέρηχο. Αμέσως μετά, περνά από πάνω το ειδικό μηχανηματάκι.

Ο Shawn, τώρα, έχει πάρει μια από τις καρέκλες που βρίσκονταν εκεί, κάθισε δίπλα μου και μου χάιδευε απαλά το χέρι.

Μόλις η οθόνη δίπλα μας άρχισε να παίρνει και άλλες αποχρώσεις, εκτός του μαύρου, έπλεξε τα δάχτυλα μας μεταξύ τους και κοίταξε γεμάτος αγωνία τη γιατρό.

Γνωρίζω πολύ καλά πως το φύλο του παιδιού δεν θα επηρεάσει καθόλου την αγάπη μας προς αυτό. Παρόλα αυτά, ομολογώ πως έχει πλάκα το να προσπαθούμε να κάνουμε προβλέψεις.
Προσωπικά, θα μου άρεσε η ιδέα ενός αγοριού εξίσου με εκείνη ενός κοριτσιού.

Κλείνω τα μάτια μου για λίγα δευτερόλεπτα και η μνήμη μου με γυρνά πίσω στην ημέρα που παίξαμε ποδόσφαιρο με κάτι παιδιά στο πάρκο.
Φαντάζομαι τον Shawn να μαθαίνει και μετά να παίζει ποδόσφαιρο μαζί με ένα αγοράκι.

Η εικόνα αυτή, αλλάζει πολύ γρήγορα σε μια πιο πρόσφατη. Το μυαλό μου ανακαλεί την ημέρα που η Κατερίνα ζήτησε στον Shawn να της φτιάξει τα μαλλιά σε πλεξούδα. Εκείνος της είπε πως θα το έκανε αμέσως σε 5 λεπτά και πήγε (κρυφά) να δει ένα βίντεο στο YouTube σχετικά με αυτό το θέμα. Γέλασα λίγο.

"Τι εγινε; ένιωσες το παιδι μας;" ο Shawn κρατά το χέρι μου πιο σφιχτά, λόγω του ενθουσιασμού. Άνοιξα τα μάτια μου και επανήλθα στην πραγματικότητα.

Η γιατρός γέλασε με τον Shawn και απάντησε η ίδια για εμένα.

"Θα πρέπει να περιμένετε λίγο ακόμη για αυτό, κύριε Mendes".

Μετά από λίγο, έσμιξε τα φρύδια της και πλησίασε λίγο πιο κοντά στην οθόνη.

"Είναι όλα καλά, γιατρε; Διατρέχει κάποιο κίνδυνο το παιδι ή η μητέρα του;" ρωτάει τώρα τη γιατρό.

Η μητέρα του. Θα γίνω μητέρα. Δεν μπορώ ακόμη να το συνειδητοποιήσω.

"Όχι, όχι απλώς...δεν είναι αυτο που περιμέναμε" λέει χαμογελαστή.

Η απορία, τώρα, στα πρόσωπα και των δύο μας την κάνει να γελάει.

"Περιμένετε δίδυμα" μας ανακοινώνει καθώς συνεχίζει να κάνει κυκλικές κινήσεις στη κοιλιά μου με το τζέλ και το μηχανηματάκι.

Δίδυμα; Περιμένουμε δίδυμα. Όχι ένα αλλά δύο παιδιά.

"Δίδυμα" ο Shawn επαναλαμβάνει τη λέξη. Το χαμόγελο του μεγαλώνει.

"Δίδυμα!" λέει ξανά με περισσότερο ενθουσιασμό από την τελευταία φορά.

"Θέλετε να σας πω και τα φύλα;" η γιατρός είναι το ίδιο ενθουσιασμένη.

"Ναι, φυσικά!" Λέμε αυτή τη φορα ταυτόχρονα.

Για μισό...τα φυλα; Το ένα αγόρι και το άλλο κορίτσι!

"Shawn! Το ένα είναι αγόρι και το άλλο κορίτσι!" του ανακοινώνω χαρούμενα.

"Ουάου, αυτή η μέρα γίνεται όλο και καλύτερη!" λέει καθώς δεν έχει ξεκολλήσει τα μάτια του από την οθόνη.

Δέκα λεπτά αργότερα, τακτοποιήσαμε όλες τις υποχρεώσεις μας εκεί και φύγαμε από την κλινική.

Γυρνώντας προς το σπίτι με το αυτοκίνητο, σκεφτόμασταν τον τρόπο με τον οποίο θα ανακοινώναμε το γεγονός στις οικογένειες και τους φίλους μας. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν ήταν μέσα σε αυτούς που θέλαμε να το μάθουν, τουλάχιστον προς το παρόν.

Ο αέρας που περνά από το παράθυρο, κατευθύνει τα μαλλιά μου προς το πρόσωπό μου. Εκείνη τη στιγμή, δεν με ενδιέφερε. Το μόνο που με ένοιαζε ήταν το ότι βρίσκομαι στο σημείο αυτό, μαζί με τον Shawn και τα δύο παιδιά που περιμένουμε.

Ο Shawn, προς έκπληξη μου, στρίβει σε μια αντίθετη πορεία προς εκείνη που νόμιζα προς πηγαίνουμε. Το σπίτι μας, δηλαδή.

Γυρίζω προς εκείνον και με κοιτάει ήδη με ένα ζεστό χαμόγελο. Οι μπούκλες του έχουν γίνει πιο μακριές και πέφτουν λίγο στα μάτια του. Παρόλα αυτά, μπορώ να διακρίνω χωρίς δυσκολία τη σπίθα που έχουν.

"Έχω μια ιδεα"

----------------------
It's good to be back. Μου έλειψε όλο αυτό.

Περιμένω τα σχόλια σας!