Chapter 65

106 15 46
                                    

- m -

«Και που λετε...το μωρο ειναι 3,5 μηνών! Δεν εχω ιδέα πως δεν το καταλαβαμε νωρίτερα» ο Αρης σπάει τη σιωπή.

«Βασικά εκείνη πιο πολύ. Το μάθαμε εχθες που είχε παει για κάτι εξετάσεις και μας το ειπαν!» συνεχίζει κρατώντας πάντα τον ίδιο ενθουσιασμό στη φωνη του.

«Φανταζομαι...» είμαι σίγουρη πως μόλις το άκουσε ο Αρης θα βγήκε εξω απο το δωμάτιο φωνάζοντας "Θα γίνω ξανά πατέρας".

«Δεν καταλαβαίνω γιατί η Μαργαρίτα είχε ενα περίεργο ύφος ότα βγήκα απο το δωμάτιο και φωναξα για να με ακούσει όλη η κλινική πως θα γίνω ξανά πατέρας...»
Τι λέγαμε;

[...]

«Είναι πανέμορφη» λέει ο Shawn καθώς αφήνει πανω στο μεγαλο τραπέζι την κάρτα που μας έφτιαξε η Κατερίνα.

«Οντως, ειναι» συμφωνω καθώς παω δίπλα του.

«Σκέψου γρηγορα! Πες ενα μέρος να πάμε για την επέτειο μας;» λέει πολύ γρήγορα.

«Θεσσαλονίκη» απαντάω χωρίς καν να το καταλάβω.
Θεσσαλονίκη;!

«Θεσσαλονίκη;» απορεί κι εκείνος.

«Δεν ξέρω πως μου ήρθε» ανασηκωνω τους ώμους μου ως ένδειξη απορίας.

Ψέμματα!
Νομιζω πως θέλω εδώ και κάτι μηνες να πάω στην Θεσσαλονίκη.
Λίγο πιο γενικότερα, στην Ελλάδα.
Είναι το μερος που μεγάλωσα και...μου λείπει.

«Πάω στοίχημα πως ξέρεις!» με ξέρει πολύ καλά.

«Εγώ;!» κάνω την ανηξερη.

«Μαρια! Σε ξέρω πιο καλά απο  οποιονδήποτε αλλο. Ξέρω τι σκέφτεσαι πριν καν η σκέψη περάσει απο το μυαλό σου. Πες μου!» κανει γλυκά ματάκια.

Εντάξει...μπορείς να πεις οχι στα γλυκά ματάκια;
Οχι.

Ναι, ο Shawn ζει μόνιμα στο μυαλό μου.

«Καλα...απλα θέλω να πάω. Είναι το μερος που δεθηκαμε περισσότερο μεταξύ μας και...έχει συναισθηματική αξία για εμένα...για εμας»
Μόλις ακουει αυτές τις λέξεις να βγαίνουν απο το στόμα μου, χαμογελάει και παιρνει τα χέρια μου μέσα στα δικά του.

«Αω μωρο μου! Αυτό είναι απο τα πιο ωραία πραγματα που μου εχεις πει! Θα πάμε στη Θεσσαλονίκη. Θα κλείσω απόψε τα εισητήρια» λέει και αφήνει ενα φιλί στο χέρι μου.
Αν δεν είναι αυτός ο καλύτερος τοτε ποιος είναι;

Not Only A FanDonde viven las historias. Descúbrelo ahora