Not Only A Fan

Chapter 8

Το επόμενο πρωί, ξύπνησα πρώτη. Έτσι νόμιζα τουλάχιστον... 

Άνοιξα τα μάτια μου και αντίκρισα το πρόσωπο του και τα μάτια του, τα οποία κοιτάζουν ευθεία τα δικά μου.

Το δεξί του χέρι είναι ακόμα τυλιγμένο γύρω μου.

«Πόση ώρα είσαι ξύπνιος;!» τον ρωτάω έκπληκτη. 

«Όχι πολύ...σε χάζευα. Είσαι πολύ όμορφη όταν κοιμάσαι. Εννοώ πως και όταν δεν κοιμάσαι είσαι πολύ όμορφη! Θέλω να πω---πφφ»

«Κατάλαβα τι θέλεις να πεις! Ευχαριστώ» λέω και κοιταζόμαστε για μερικά δευτερόλεπτα που μοιάζουν αιώνας.

«Εμμ...μπορώ να πάω στο μπάνιο;» ρωτάω.

Φαίνεται να παραξενεύεται. Κοκκινίζει όταν συνειδητοποιεί πως το χέρι του είναι (ακόμα) τυλιγμένο γύρω μου.

Μισό λεπτό...μόλις κοκκίνισε;

«Ωχ συγγνώμη!» απολογείται γρήγορα και μαζεύει το χέρι του.

Χαμογελάω ντροπαλά και σηκώνομαι από τη θέση μου.

Πηγαίνω στο μπάνιο και ετοιμάζομαι.

Όταν βγαίνω εκείνος είναι ήδη έτοιμος και πηγαίνουμε κάτω να φάμε πρωινό.

Μετά από αυτό αποφασίσαμε να εκμεταλλευτούμε το τζακούζι που μας έκαναν δώρο για το λάθος του δωματίου.

Το νερό είναι πολύ ωραίο.

«Αν σε βρέξω θα θυμώσεις;» ρωτάει κάπως ντροπαλά.

«Γιατί ρωτάς;! Αν θέλεις μπορείς να το κάνεις, δεν έχει σημασία. Απλά πρέπει να ξέρεις πως θα υπάρξουν συνέπειες» του απαντώ γελώντας.

«Να απλά... δεν θα ήθελα να μου θυμώσεις μαζί μου γιατί όσο τρελό κι αν σου φανεί εγώ αυτές τις μέρες κατάλαβα κάτι. Μου αρέσεις. Και δεν είναι πλάκα, είναι αλήθεια! Μαζί σου έχω περάσει τις καλύτερες μέρες της ζωής μου. Και δεν με νοιάζει το μέρος, οπουδήποτε μαζί σου είναι υπέροχα. Άρχιζα να το νιώθω από τότε στη συναυλία όταν είδα τα μάτια σου. Και όταν αγκαλιαστήκαμε στο meet & greet ένιωσα οτι ηλεκτρίστηκα! Όταν τελείωσε δεν ήθελα να πιστέψω πως δεν θα σε ξαναέβλεπα και μετά έψαξα και σε βρήκα. Απόλαυσα τη παρέα σου, το χαμόγελό σου, εσένα... Και όταν είμαι μαζί σου αισθάνομαι πως είμαι ένας καλύτερος άνθρωπος. Σαν να μαθαίνω ένα κρυφό νόημα της ζωής. Μαρία, είσαι ο ήλιος και η ζωντάνια που σπάει το σκοτάδι μου και απολαμβάνω, πραγματικά, κάθε δευτερόλεπτο μαζί σου. Το να γέρνεις το κεφάλι σου στον ώμο μου, να βλέπω τα χέρια μας μπλεγμένα, να είμαστε μαζί σε συναυλίες, να ταξιδεύουμε μαζί, να είσαι η πρώτη εικόνα που βλέπω όταν ξυπνάω το πρωί και η τελευταία πριν κοιμηθώ είναι ότι θέλω. Ξέρω πως δεν είμαι και ο καλύτερος σε αυτά τα πράγματα αλλά... θα το εκτιμούσα εάν μου έλεγες κάτι. Εάν πάλι όχι, κανένα πρόβλημα» λέει καθώς όλη αυτή την ώρα με κοιτάζει στα μάτια.

  «Θέλεις να είμαστε μαζί;»

Δεν ξέρω τι να πω. Έχω άπειρους λόγους για να πω όχι σε αυτό που θέλει αλλά αυτό το "ναι" θέλει τόσο πολύ να βγει από το στόμα μου.

Η αλήθεια είναι πως και εγώ λατρεύω τις μικρές στιγμές μας.

Πριν προλάβω να μιλήσω ή να κάνω κάτι εκείνος με φιλάει. Μια κίνηση του που με ξάφνιασε πολύ.

Τον φιλάω πίσω.

Αισθάνομαι πως μέσα στο στομάχι μου βρίσκεται ένας ολόκληρος ζωολογικός και κάνει πάρτι.

Αισθάνομαι πως το μυαλό μου και η καρδία μου συμφωνούν. 

«Συγγνώμη, ίσως δεν έπρεπε να το κάνω αυτό»

«Η απάντηση μου είναι ναι»

«Τι;»

«Ναι, θέλω να είμαστε μαζί» λέω και το πρόσωπο του σχηματίζει ένα τεράστιο χαμόγελο και με φιλά ξανά.

________________________________________________________________________________________

Και Ναιιιιιι! Πλέον είναι μαζί!!

Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο.

Το επόμενο θα ανέβει αύριο!