Χαμογελάει και μειώνει ακόμα περισσότερο την απόσταση μεταξύ μας.
Βάζει αργά μια τούφα των μαλλιών μου πίσω απο το αυτί μου.
«Μωρο μου, είσαι πολλά περισσοτερα απο μια fan»
❗ Τα ονόματα της ιστοριας είναι τυχαία και δεν έχουν καμία σχέση με πρόσωπα...
Τα ταξίδια είναι υπέροχα. Μπορω άνετα να ταξιδεύω για ολη μου τη ζωή, χωρίς να νοιαζομαι για τις δυσκολίες. Και με αυτό δεν εννοώ ατυχήματα ή κάτι τέτοιο... Εννοώ τον γυρισμο. Είναι μια πολύ σκληρή διαδικασία.
Πριν απογειωθεί το αεροπλάνο, ήμουν έτοιμη να εφαρμοσω το σχεδιο διαφυγής μου και έτσι να μεινω για παντα στη Χαβάη. Σοβαρά θα μετακομίσω εκει.
Τι με έκανε να αλλάξω γνώμη και τελικά να γυρίσω σπίτι; Δυο πανέμορφα κάστανα ματια που ποτε δεν θα μπορουσα να αφήσω πίσω.
Και μιλώντας για αυτά τα υπέροχα ματια...δεν το πιστεύω πως η μεγάλη μέρα εφτασε!
«Ακομα μια φωτογραφία! » λέει η μαμά μου και χαμογελάω στον φακό. Για 500 συνεχόμενη φορά.
(Τα φορέματα των Παρανύμφων)
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
«Περιμενε, θέλω και εγώ!» μια θεια μου μπαίνει και εκείνη στη φωτογραφία. Γιατί δεν έμεινα στη Χαβάη είπαμε;
«Κατερινα, έλα να βγάλουμε μαζί μια φωτογραφία» λέω γλυκά στην ανιψιά μου.
Στη συνεχεια, ο φωτογράφος ζήτησε να έρθουν δίπλα μου τα πρόσωπα που θεωρώ οικογένεια. Χωράει ακόμα ενα άτομο.
«Harry, έλα μαζί μας» το χαμόγελο του γίνεται τεράστιο.
«Η μικρή αδερφή που ποτε δεν είχα, παντρεύεται» τσιμπάει ελαφρά το μάγουλο πριν με γαργαλισει.
Πιστεύω καταλαβατε το λογο που ξεχώρισα τον Harry απο την πρωτη στιγμη.
«Hey, θα ερθει και εσένα η μέρα σου» του δίνω ενα φιλί στο μάγουλο.
«Haria λοιπον!» αστειεύεται η Αννα και η μαμά του Harry. Συνονόματες, τι να περιμένεις;
