Chapter 93

132 14 62
                                    

- m -

Γυρίζω αργά για να δω πίσω μου. Είναι εκει. Είναι ακριβως εκεί. Στέκεται μπροστά μου και τα χείλη του έχουν σχηματίσει ενα μικρο χαμόγελο, λογικά ανακούφισης. Κάτω απο τα ματια του υπαρχουν σημάδια απο μαύρους κύκλους• δεν κοιμόταν καλά και ηταν σίγουρα κουρασμένος.

«Επιτελους» λέει σιγανα και σηκώνωμαι πάνω.

«Τι καν...ε..τι κανεις εσύ εδώ;» τον ρωτάω. Απο ποτε ντρέπομαι να του μιλήσω;

«Δεν είναι προφανές; Δεν θα αφηνα ποτε μονο του το άλλο μου μισο σε μια ξένη χώρα, σε μια αλλη ήπειρο, χιλιαδες χιλιομετρα και εναν ολοκληρο ωκεανό μακρια να μας χωρίζει. Ξέρεις, υπαρχουν πολλά ωραία αγόρια στην Γαλλία και...ο ανταγωνισμός θα ηταν μεγαλος» προσπαθεί να ελαφρύνει το κλιμα και να με κάνει έστω να χαμογελάσω.

Οι προσπάθειες του απετυχαν καθως καταλήγει να γελαει πνιχτα ο ίδιος με το αστείο του και εγώ να παραμένω σοβαρή και αμήχανη.

Κανεις δεν λεει τίποτα για 1 λεπτο.

«Καλα, μπορει να μην ήξερα οτι το άλλο μου μισο θα ηταν στο Παρίσι μα μόλις το εμαθα, ήμουν σίγουρος οτι θα το έβρισκα κάποια στιγμη εδώ. Σε αυτο ακριβως το μερος» σπάει εκείνος την σιωπή.

Είμαι στα αλήθεια εγώ αυτή; Το άλλο του μισο;

«Ισως θα χρειαστεί να περιμένεις λίγο, ξέρεις μέχρι να ερθει ή κατι τετοιο» λέω αδιάφορα και γελάει.

«Δεν χρειαζεται. Είναι ηδη μαζί μου» χαμογελάει και ερχεται πιο κοντά μου.

«Περιμενε, πως ηξερες οτι θα ήμουν εδώ ειπαμε;» εννοώ την γέφυρα της αγάπης.

«Στο Παρίσι; Ελα τώρα, υπαρχουν εκαττομύρια φωτογραφίες σου απο το αεροπλάνο κι όλας. Το να τραγουδήσεις το There's Nothing Holdin' Me Back με ενα κοριτσάκι ηταν πολύ λάθος απο την μεριά οτι τραβηξες την προσοχή. Εγώ πάντως, το βρήκα πολύ γλυκο και εξαιρετικά χαριτωμένο. Χαρηκα που δεν με ξεχασες. Και να ηθελες δηλαδη, δεν θα το κατάφερνες» λέει και ρολλαρω τα ματια μου ως απάντηση.
Το ήξερα πως με είχαν βγάλει τουλαχιστον φωτογραφία! Ποσο μάλλον βίντεο...

«Απο οτι φαίνεται, δεν μπορείς χωρίς εμένα έστω και απο τη μεριά της μουσικης» έρχεται δίπλα μου και στηρίζεται στα κιγκλιδώματα της γέφυρας.

«Χαιρομαι πραγματικα που σε βρίσκω τώρα. Διαφορετικά, θα ήμουν εδώ ολη μέρα κάθε μέρα, ελπίζοντας πως θα ερθεις» κανει να ακουμπήσει το χερι μου αλλά απομακρύνομαι λίγο.

Not Only A FanWhere stories live. Discover now