Not Only A Fan

Chapter 24

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΗΝΕΣ ΑΡΓΟΤΕΡΑ.

                       - m - 

«Ετοιμη;» ρωτάει η Ανθή.

Σήμερα είναι η γιορτή λήξης του τελευταίου μας έτος στη σχολη.

Κάνουμε την αποχαιρετιστήρια συναυλία.

Η διάθεση μου απο τοτε δεν έχει αλλάξει και παρα πολύ αλλά είμαι καλυτερα.

Δεν ξανά άκουσα για εκείνον αν και ενα μέρος του εαυτου μου ήθελε πολύ να μαθει.

Η Στελλα μου είπε για εκείνον μια εβδομαδα μετα αλλά εγώ πιστεύω πως είναι δικαιολογίες.

Οπώς και να έχει, έμαθα κάτι.

Εμαθα πως αυτοι που είναι γύρω μου, νοιάζονται πραγματικα για εμένα. Ολοι οι φιλοι μου και η οικογένεια μου με βοήθησαν να ξεχαστω και να περάσω καλά.

Αυτή τη στιγμή εχω απίστευτο άγχος. Είναι παρα πολλά ατομα και απο στιγμη σε στιγμη θα ανεβουμε στη σκηνή.

«Κορίτσια, βγαινετε» μας λέει ο υπεύθυνος καθηγητής και ανεβαινουμε πανω στη σκηνή.

Στην αρχή έχουμε λίγο άγχος αλλά μετα όταν βλέπουμε το κοινό να κουνιεται ρυθμικά στον ρυθμο της μουσικής μας, χαλαρωνουμε και εμείς και περνάμε πραγματικα καλά εδώ πανω.

Δεν το πιστεύω πως ένιωσα τόσι πολύ τους στιχους...

Μόλις τελειώνουμε, πάμε να βρούμε τους φίλους μας.

Ο Κυριάκος - που φυσικά δεν θα έχανε εμας στην σκηνή να τραγουδάμε - μας λέει "συγχαρητήρια" απο κοντά.

Ακούω το όνομα μου απο τα ηχεία. Γιατί;! Γιατί να ανεβω ξανά στην σκηνη;

«Πήγαινε πήγαινε! Είσαι αυτή που κέρδισε!» λέει η Ανθή και με τον Κυριάκο βγάζουν τις κάμερες.
«Τι κέρδισα;! Και ποτε πήρα μέρος σε διαγωνισμό; Και τι διαγωνισμό;» ρωτάω ασταμάτητα.

«Τρεχα να μάθεις!» λέει ο Κυριάκος.

Αυτό κάνω τελικά.

Ανεβαίνω πανω και μου δίνουν ενα μικρόφωνο. Θα τραγουδήσω μαλλον.

Ο Κυριάκος βγάζει και το κινητό. Στοιχηματιζω οτι κανει live στο instagram.

Θα εξεφτελιστω δημοσίως λοιπον που δεν ξέρω γιατί είμαι εδώ πανω, γιατί θα τραγουδήσω και τα λοιπά.

Κάποιος έρχεται. Ο Βαγγέλης! Με μια κιθάρα και ενα μικρόφωνο!

Αποκλείεται! Θα τραγουδίσω με τον Βαγγέλη;!!

«Γεια σου πριγκίπισσα»

«Γεια» λέω και αγκαλιαζομαστε γρήγορα.

«Βλεπω σου άρεσε το δωρο μου» λέει ψιθυριστά καθώς βλεπει το μενταγιόν που μου είχε κανει δώρο στα γενέθλια μου στο λαιμό μου.

Ναι, απο εκείνη την μέρα δεν το εβγαλα.

Οπως το βραχιόλι που μου είχε κανει δώρο ο Shawn, τέλος πάντων.

«Τι θα πούμε;» τον ρωτάω.

« Το Drag Me Down, απο τα αγαπημένα μας» λέει και συμφωνώ απόλυτα.

Κάθεται σε μια καρέκλα και ξεκινάει με την κιθάρα.

Εγώ στεκομαι όρθια.

Ξεκινάμε.

Μου χαμογελάει για να μου δώσει θάρρος.

Το βλέμμα μου ψάχνει για τους φίλους μου.

Εκεί είναι.
Χαμογελαω λίγο αυθόρμητα.

Μόλις τελειωνουμε το τραγουδι, κάνουμε μια αγκαλιά.

Είμαστε έτοιμοι να κατεβουμε αλλά το κοινο φωνάζει και για άλλο τραγουδι.

Ο Βαγγέλης ποτε δεν αρνείται σε τέτοια.

Με κοιτάζει και χαμογελάει με ένα πολύ παιδικό χαμόγελο.

«Καλα» λέω και επιστρεφουμε πανω.

Αυτη τη φορα θα τραγουδήσουμε το "2U" του Justin Bieber.

Δεν καθόμαστε ακίνητοι, κάνουμε βόλτα στην σκηνή και προσπαθούμε να "ξεσηκωσουμε" το κοινο.

Το λατρεύω.

Πρωτη φορά βλέπω και αισθάνομαι πως νιώθει στις συναυλίες του.

Πρωτη φορά ειμαι εδώ πανω, σε αυτη την σκηνή. Να τραγουδάω μπροστά σε τόσο κόσμο.

Είναι απίστευτο.

Μόλις τελειώσουμε και αυτό το τραγουδι, ακολουθεί αγκαλιά και μετά κατεβαινουμε.

Πάμε στα παιδιά.

«Μπράβο!!» λένε τα κορίτσια και μας αγκαλιάζουν.

«Ναι το να σας βλέπω στη σκηνή και μάλιστα μαζί είναι  υπέροχο! Οι οπαδοί λένε οτι πρέπει να κανονιστεί συναυλία που να τραγούδατε μαζι» λέει διαβάζοντας δυνατά κάποια απο τα σχόλια στο live ο Κυριάκος.

Δεν το έχει τελειώσει ακόμα.

«Οχι, οχι»
«Ναιιι!»
Λέμε ταυτόχρονα με τον Βαγγέλη.

«Γιατί οχι;» με ρωτάει.

«Εσύ είσαι τραγουδιστής! Εγώ απλα εχω σπουδάσει μουσική!»

«Για να γίνεις τραγουδίστρια!» συνεχιζει.

«Θα δουμε» λέω και μετα χαμογελαω και σε αυτούς αλλά και στην κάμερα.

Ο Κυριάκος έρχεται δίπλα μας και γυρνάει στην μπροστινή κάμερα.

Τώρα όλοι διαβάζουμε τα σχόλια.

"Ναιι! Συναυλία!! Θέλουμε Varia στην σκηνη!!" λένε τα καποια σχόλια.

Varia;