Chapter 88

97 12 18
                                    

- S -

«Ευχαριστουμε πολύ για το μεσημεριανό, όλα ηταν υπεροχα» η Μαρια ευχαριστεί τους γονεις μου πριν φύγουμε.

«Εμεις ευχαριστούμε! Οχι μόνο για την συντροφιά σας αλλά και για την μεγάλη χαρά πως θα γίνουμε σύντομα παππούδες!» η μαμά μου την αγκαλιάζει σφιχτά.

«Ναι. Ψηφιζω πως το παιδι θα είναι κορίτσι» συνεχιζει ο πατέρας μου.

«Μακαρι! Και εγώ κορίτσι θα ήθελα να είναι. Παρολα αυτά δεν με ενδιαφέρει πολύ το φύλο, εφόσον θα είναι υγιείς» παραδέχομαι δυνατά για πρωτη φορά.

Δεν εχω αναφέρει ξανά πως θα ήθελα το παιδι μας να είναι κορίτσι.

«Εγω νομίζω πως θα είναι αγορι» λέει η μαμά μου.

Η Μαρια χαμογελάει αμήχανα.

«Λοιπον, πάμε;» την ρωτάω καθώς παίρνω την τσάντα της στον ώμο μου.

«Ναι» απαντάει εκείνη.
Ισως η ατμόσφαιρα είναι αρκετά αμήχανη για εκείνη.
Κι εγώ έτσι θα ένιωθα πιθανότατα αν κάναμε αυτή τη συζήτηση με τους δικούς της γονείς. Ισως πάλι και οχι.

«Περιμενε Μαρια! Ξέχασα να σου δωσω κάτι. Επιστρέφω σε ενα λεπτο» λέει και ανεβαίνει γρήγορα τις σκάλες για επανω.

«Εγω θα περιμένω στο αυτοκίνητο, εντάξει;» ρωταω το μοναδικό άτομο που με κανει τόσο ευτυχισμένο.

«Ενταξει»

«Εγω θα πάω στο σαλόνι. Δεν θέλω να τους δίνω πολύ αερα» ακουω τον πατέρα μου να αστειεύεται αναφερόμενος στην Aaliyah και το αγόρι της, καθώς βγαίνω εξω και κατευθυνομαι προς το αυτοκίνητο.

Ξεκλειδωνω το jeep μου και ανοίγω την πόρτα του οδηγού.
Αφού μπω μέσα και την κλείσω, αφήνω την τσάντα της στη θέση τιυ συνοδηγού.
Βάζω τα κλειδιά στη μίζα και ανοίγω τη μηχανή.

Το κινητό της κανει εναν ήχο μέσα απο την τσάντα ενημερώνοντας οποίον ακούει πως έχει ερθει κάποιο μήνυμα.

Ανοίγω την τσάντα της και βγάζω το κινητό εξω.
Ισως είναι κάτι επειγον και αργότερα θα ξεχνούσα να το αναφερω.

Βάζω τον κωδικό και ανοίγω γρήγορα το μήνυμα. Είναι απο μια ομαδική που έχουν τα κορίτσια. 

Not Only A FanWhere stories live. Discover now