Not Only A Fan

Chapter 90

- m -

Το Σικαγο ηταν ομορφο μα οι τρεις μέρες που πέρασα εκεί...ηταν απαίσιες.

Ηταν σαν κάποιος να έπαιρνε αντίγραφα απο τις σκέψεις μου και να τις εκτύπωνε γύρω μου.

Οπου και να πήγαινα, υπήρχε κάτι που θα μου θύμιζε εκείνον.

Στην καφετέρια το πρωι, η μπαριστας μπέρδεψε τον καφέ μου με άλλον, ο οποίος τυχαίνει να είναι ο αγαπημένος καφές του Shawn.

Οτάν αργότερα πήγα για ψώνια για να απασχολισω το μυαλό μου, ενας απο τους υπαλλήλους σε ενα καταστημα του έμοιαζε.

Την επόμενη μερα, όταν απλως περπατουσα στον δρόμο για να γυρίσω πίσω στο ξενοδοχείο θα ορκιζομουν πως είχα δει το jeep του.

Την τριτη και τελευταια μερα μου στο Σικαγο, ήμουν σίγουρη πως ηταν εκείνος στο απέναντι πεζοδρόμιο. Οτάν γύρισε όμως για να περάσει τον δρόμο, φυσικά ηταν κάποιος άλλος.

Ακόμα, πολλοί βρίσκουν παράξενο που είμαι μονη μου στο Σικάγο και έχουν αρχίσει ηδη να βγαίνουν οι φήμες χωρισμού.

«Στο αεροδρόμιο ειπατε;» ο ταξιτζής με βγάζει απο τις σκέψεις μου.

«Ναι» απαντώ και κοιτάζω εξω απο το παράθυρο.

Κρίμα που δεν κατάφερα να απολαυσω οσο της αξίζει αυτήν την πόλη. Ελπίζω το Παρίσι να έχει καλύτερη τύχη.

Τα δέντρα περνάνε απο σχεδόν δίπλα αρκετά γρηγορα, οι περαστικοί είναι ορατοί για μονο λιγα δευτερόλεπτα.

Ανθρωποι που πάνε βόλτα με τα κατοικίδια τους, παιδιά με τις μητέρες τους, παρέες έφηβων παιδιών, ενήλικες που κατευθύνονται προς τις δουλειές τους...

Είναι κάπως παράξενο αλλά είναι καπως ωραίο να βλέπεις περαστικούς. Μπορεις να φανταστεις στο μυαλό σου την ιστορία τους. Ευχεσαι να είναι καλά στη ζωή τους και απλά νιώθεις καλύτερα.
Αμέσως μετα, περνάς στον επόμενο περαστικό.
Οπώς θα έλεγε και η Ariana εαν βρισκόταν εδώ, "thank u, next".

Τα ματια μου εστιάζουν τυχαία σε εναν περαστικό. Ψηλός, σγουρά μαλλια και ντυμένος με το ίδια στυλ όπως και ο Shawn: μαύρα κολλητά παντελόνια και κάποιο πουκάμισο. 'Η ακόμα και φουτερ ή κάποιο απλό μπλουζάκι. Εξαρτάται συνήθως από τη διάθεση.