Not Only A Fan

Chapter 98

"Πώς θα το ανακοινώσουμε στους γονείς μας; Στους φίλους μας; Στον κοσμο;" κλείνω την πόρτα του αυτοκινήτου και προχωράω προς την κεντρική πόρτα του σπιτιού μας.

"Ένα δείπνο για τους γονείς μας πιστεύω είναι μια χαρα. Ισως κάνουμε κάτι παρόμοιο και για τους φίλους μας. Θα κάνουμε μια μεγάλη φωτογράφιση για το οικογενειακό άλμπουμ σε λίγους μήνες, οπότε θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε μια από αυτές για κάποια ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Εκτός αν θέλεις να το ανακοινώσουμε πιο νωρίς ή αργότερα. Όταν αισθανθούμε έτοιμοι, δηλαδή" ανασηκωνει απλά τους ώμους του καθώς περπατά δίπλα μου και βάζει το κλειδί στην πόρτα.

"Τι στο καλο;" κάνω ένα βήμα πίσω τρομαγμένη γιατί δεν περίμενα να δω αυτήν την εικόνα μπροστά μου. O Shawn ενστικτωδώς μπαίνει μπροστά μου για να με προστατέψει.

"Έκπληξη!" όλοι οι φίλοι μας φωνάζουν ταυτόχρονα και γελάνε με τη 'χαριτωμένη' αντίδραση μου, ενώ εγώ κάνω το ίδιο από τη ντροπή μου και βάζω το χέρι μου πάνω από τη καρδιά μου για να σιγουρευτώ πως είναι ακόμη εκεί. Εκείνος τυλίγει το χέρι του γύρω από τον ώμο μου και φιλάει το μάγουλο μου.

Η Μαργαρίτα και ο Άρης κάνουν λίγα βήματα προς τα εμάς, καθώς οι υπόλοιποι χαμογελάνε πλατιά και συνεχίζουν να βιντεοσκοπουν αυτή την κοσμοϊστορική στιγμή. Προφανώς, η Μαργαρίτα τα είχε κανονίσει όλα αυτά. Για αυτό δεν μου είπε τίποτα. Αναρωτιέμαι πως αντέδρασε η ίδια και ο Άρης όταν έμαθαν τα νέα. Γελάω σε αυτή τη σκέψη και αγκαλιάζω την αδερφή μου.

Κοιτώντας πίσω της μπορώ να δω τη διακόσμηση που έκαναν. Ένα μεγάλο πανό που γράφει με μεγάλα γράμματα 'ΣΥΓΧΑΡΗΤΉΡΙΑ' κρέμεται από το ταβάνι. Μπαλόνια σε ροζ και μπλε χρώματα υπάρχουν και στις δύο πλευρες του δωματίου, ενώ στο κέντρο υπάρχει ένα τραπέζι με μια τούρτα μισή ροζ και μισή μπλε. Ο Harry στέκεται πιο μπροστά από τους άλλους για να μας συγχαρεί αμέσως μετά την αδερφή μου και τον άντρα της. Πίσω από αυτόν είναι η Camila, η Lili, η Ανθή με τον άντρα της, η Στέλλα, ο Louis, o Liam και ο Niall. Ο Andrew και ο Cameron είναι επίσης εδώ.

"Συγχαρητήρια μικρή αδερφή" Η Μαργαρίτα με πειράζει. Βγαίνω από την αγκαλιά της για να την δω και νιώθω ένα μαλακό τράβηγμα από το φόρεμα μου. Όταν κοιτάζω κάτω βλέπω την Κατερίνα και το μικρό Κωνσταντίνο, που μόλις έμαθε να περπατάει. Κάθομαι προσεχτικά με τα γόνατα κάτω για να μπορέσω να τους αγκαλιάζω κι εκείνους.

"Συγχαρητήρια θεία!" το κοριτσάκι που θα ορκιζόμουν πως ήταν χθες νεογέννητο στην Αθήνα μιλάει. Δεν μπορώ να νιώσω πάρα συγκινημένη.