Not Only A Fan

Chapter 21

Παραμονή Πρωτοχρονιάς.

- m -

Μετα απο εναν πολύ έντονο καβγά μου με τον Αρη που ουτε εμείς οι ίδιοι ξέρουμε γιατί η Μαργαρίτα μας κλείδωσε στο δωμάτιο μου στο ξενοδοχείο για να τα βρούμε λέει. Ναι καλά!

«Αμάν! Αυτή θα μας βγάλει το βράδι ίσα ίσα να προλάβουμε τον καινούργιο χρόνο!» λέει ο Αρης μόλις το καταλαβαίνει.

«Σου παιρνει ωρα αλλά τα πιανεις βλέπω!» του λέω.

Δεν το πιστεύω οτι ξέμεινα μαζί του.

«Ποτε θα προλαβω να ετοιμαστω;! Τα ρούχα μου και τα πράγματα μου-» τον διακόπτω.

«Σώπασε λίγο Μακρή. Σου τα έφερε εδώ!»

«Α εντάξει. Πάντως εσύ φταις, να το ξέρεις!»

«Εγώ;! Εσύ το ξεκίνησες! Εσύ και οι βλακειες σου! Με ρωτάς εμένα πως θα την βγάλω εδώ μαζι σου μέχρι το βράδι;!» του φωνάζω σχεδόν απεγνωσμένη.

Μετα απο πεντε λεπτα που καθόμαστε στον καναπέ αμίλητοι μου έρχεται το τέλειο σχεδιο.

«Ρε! Το βρήκα!» λέω.

«Ποτε το έχασες;»

Πολύ αστείος...

«Σκασε και ακου! Αποκλείεται να μας αφήσουν χωρίς φαγητό οποτε όταν έρθουν θα προσποιηθουμε οτι τα πάμε καλά. Θα γνωριστουμε καλύτερα ώστε να μην έχουν δικαιολογία και θα μας βγάλουν!» εκείνος συμφωνεί και αρχιζουμε να λέμε για τα ενδιαφέροντα μας.

Τελικά καταλήγουμε να γίνουμε "φιλοι".

Φιλοι. Να έχουμε πραγματικά καλες σχέσεις.

«Αρη;» τον ρωτάω καθώς εχω γείρει το κεφάλι μου στον ωμο του.

«Μου αρέσει που απο το Μακρη και το Μπαρμπετα με λες με το όνομα μου. Τι έγινε;»

«Πάρε την τηλέφωνο να ερθει να φέρει φαγητο»

«Εχεις δίκιο. Εχει αργήσει»

Οτάν είναι ετοιμος να πατησει την επαφή της και να την πάρει τηλέφωνο, η πόρτα ακούγεται να ξεκληδωνει.

Αφήνει γρήγορα το φαγητό και κλειδώνει αμέσως.

Ναι, αυτή είναι η Μαργαρίτα.

Δεν μας πειράζει.

Τρώμε και μετά βλέπουμε τηλεόραση.

Κανει μπάνιο και μετα μόλις βγει για να ετοιμαστεί, μπαίνω εγώ.

Αφού κάνω μπάνιο, φοραω το κοκκινο (μακρυμάνικο) φόρεμα μου με τις κόκκινες βελουδινες γοβες μου.

Φτιάχνω τα μαλλια μου χαλαρές μπούκλες.

Το βραχιόλι που μου έκανε δώρο τα Χριστούγεννα ο Shawn δεν έχει βγει απο το χέρι μου. Οπώς και το κολιέ.

Βάζω λίγο κραγιόν, μια απαλη απόχρωση.

«Wow! Είσαι κούκλος/ κούκλα!» λέμε ταυτόχρονα και μετα γελαμε.

Βγάζουμε καποιες φωτογραφιες και μετα ανεβαζουμε και οι δυο εκείνες απο την Disneyland.

Την αυθόρμητη, την αγαπημένη μου.

«Και τώρα εκτός απο την ζωή μου, ομορφαίνεις και το instagram μου!» λερι και γελάμε.

«Ωωω! Σε αγαπώ!» λέω και τον αγκαλιαζω.

«Και εγώ πολύ!»

Εκεινη την στιγμη ανοίγει η πόρτα.

Η Μαργαρίτα χαϊδεύει τη κοιλιά της και χαμογελάει.

«Επιτέλους! Μαμά αγκαλιάζονται χωρίς να αναγκάζονται!» φωνάζει χαρούμενη η Μαργαρίτα.

«Επιτέλους! Μια φωτογραφία να θυμόμαστε την στιγμη!» λέει η μαμά και τρέχοντας φέρνει την κάμερα.

«Επιτέλους! Θα βρούμε ησυχία!» αστειεται ο μπαμπάς.

Η μαμά τραβάει την φωτογραφία.

Οντως. Είμαστε πολύ ωραίοι.
(Η πολύ παρεα με τον Αρη φταίει)

«Μαργαρίτα θα μας ματιασεις! Το ξέρουμε οτι είμαστε κουκλακια αλλά σε παρακαλώ, το παρακάνεις!» αστειεύεται ο Αρης.

Μισό λεπτο...κλαιει;

«Μαργαρίτα;» λέμε ταυτόχρονα και τρεχουνε κοντά της.

«Καλά είμαι! Απλα συγκινήθηκα! Σας αγαπω παιδια!» λέει και μας αγκαλιάζει. (...)

«Δεν πιστεύω να εχει κανείς αλλεργία στην σοκολάτα;!» ρωτάει η μαμα του Shawn και της Aaliyah και απαντάμε όλοι αρνητικά.

Αφού φαγαμε, φέρνει και το γλυκό. Ολά τα κορίτσια βοηθάνε να μαζεψουμε το τρεπεζι.

Αφού έχουν μείνει μονο δέκα λεπτα για την αλλαγή του χρόνου, μιλάμε ειλικρινά όλοι μαζί κοντά στο τζάκι.

10...9...8...7...6...5...4...3...2...1...

«Καλη χρονιά!!» λέμε όλοι ταυτόχρονα και η Aaliyah ανοίγει τα φώτα!

Ο Shawn δίπλα μου, με αγκαλιάζει και με φιλάει.

«Χαίρομαι που ξεκινάμε την καινούργια χρόνια καλα!» μου λέει ο Αρης.

«Και εγώ!» του απαντάω χαμογελώντας.

Οντως, χαίρομαι πολύ που επιτέλους είμαστε καλά και δεν τσακωνομαστε.

Βγαίνουνε έξω και βλέπουμε τα πυροτεχνήματα.

Στη συνέχεια κόβουμε την βασιλόπιτα. Η χαρά της Aaliyah όταν συνειδητοποίησε πως εκείνη είχε κερδίσει το φλουρί ηταν πραγματικα απερίγραπτη.

Μισή ωρα αργότερα γυρισαμε στο ξενοδοχείο.

———————————————
Ερχεται ακόμα ενα κεφάλαιο σε λιγάκι!