ကံကြမ္မာနှင့်ယှဥ်၍

ဆရာတပည့် ဆက်ဆံရေးမဟုတ်.

" တကယ်တော့ သမားတော် ယန်လို ဆေးဆရာတစ်ယောက်က နန်းတွင်းအတွက် သတ္ထုတွင်းတွေဆီ လာပေးတာကိုက ထူးဆန်းနေပြီ. ဓားဒဏ်ရာတွေနဲ့ သတ္ထုတွင်းလုပ်သားတွေရဲ့ အလောင်း. နန်းတွင်း တပ်ဖွဲ့တွေက ဖုံးကွယ်မှုတွေ.တကယ်တမ်း သမားတော်ယန်နဲ့ ယန်မောင်နှမက အစစ်အမှန်ပျောက်နေသလားတွေတောင် မကြိမ်းသေတော့ဘူး."

ယွဲ့လန်၏ သုံးသပ်စကားတွေကြောင့် အားလုံးဟာ ငြိမ်သက်၍ စဥ်းစားနေကြသည်။

" ဒါကအခုချိန်ထိ ယွဲ့လန် ရှာတွေ့သမျှပဲ..ကျိုးမိန်းကလေးတို့လည်း တစ်ခုခု ထူးဆန်းတာတွေ့ရင် ယွဲ့လန်ကိုလည်း ခေါ်ပါ.ယန်မောင်နှမက ယွဲ့လန်တို့ ရှုဖုန်းဂိုဏ်း အပေါ် အများကြီး ကူညီပေးခဲ့တာ ယွဲ့လန် တို့ကျေးဇူးပြန်ဆပ်ဖို့အတွက် တာဝန်ရှိပါတယ်.."

ကျန်းစီကျူး နှင့် ရန်ရိရှင်းက ယွဲ့လန်နှင့် ရှုဖုန်းဂိုဏ်းသား များကို နှုတ်ဆက်ပြီးနောက် တည်းခိုရာနေရာသို့ပြန်လာခဲ့သည်။

" ခစ်..ခစ်..''

လမ်းလျှောက်နေရင်းမှ ကျန်းစီကျူး ၏ ရယ်သံထွက်လာခဲ့သည်။

" ဘာဖြစ်လို့လဲ."

ရန်ရိရှင်းက အံသြ၍ မေးမိသည်။

" ခုနက အကြောင်းကို သတိရသွားလို့..ဆရာက ကျွန်မရဲ့ ဆရာမလုပ်တော့ဘူးလား..အုပ်ထိန်းသူဆိုတော့လေ.."

" အဲ့ဒါက.."

ရန်ရိရှင်း စကားကို ဆက်မပြောပဲ လှမ်းနေသောခြေလှမ်းများကို ရပ်တန့်လိုက်သည်။ ကျန်းစီကျူး ဟာလည်း အလိုအလျောက်ပင် ခြေလှမ်းတို့ကိုရပ်လိုက်ပြီး ရန်ရိရှင်း ကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။ ရွာလမ်းမရဲ့ အလယ်မှာ နှစ်ဦးသားဟာ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေအထားဖြင့် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး စိုက်ကြည့်နေမိသည်။ မျက်ဝန်းချင်းစကားပြောသည်ဟုဆိုမလား ကျန်းစီကျူး ၏ မျှော်လင့်ချက်အစုံဟာ မျက်ဝန်းမှတဆင့် ထင်မှတ်နေပြီး သူမ၏ ချစ်ခြင်းတရားများဟာ ဖိတ်စင်လုမတက်ပေ..

တစ်ချိန်လုံး ထိန်းချုပ်ထားခဲ့သော ခံစားချက်တွေဟာ သူမ၏ မျက်ဝန်းတွေအပေါ် ဖုံးကွယ်ရမှာ စိုးထိတ်လို့လာနေခဲ့သည်။ ရန်ရိရှင်းဟာ လက်ကို အားတင်းပြီးဆုပ်ထားမိသည်။ သူဟာ ခပ်တိုးတိုးအသံဖြင့် သူ၏အသံကို တည်ညိမ်မှုရှိအောင် ကြိုးစားနေရသည်။