" ကိုယ်..မင်းကို တပည့်အဖြစ်လက်ခံဖို့ တွေဝေခဲ့တယ်..ကိုယ့်လို မကောင်းတဲ့လူတစ်ယောက်က ဆရာတစ်ယောက်အဖြစ် ခံယူဖို့ မထိုက်ဘူးဆိုပြီးတော့လေ..အဟက်..အခုလည်း ဆရာကောင်းမပီသတာတော့အမှန်ပဲ...ကိုယ်..မင်းကို မြူဆွယ်မိခဲ့ပြန်တယ်."
ရန်ရိရှင်း ၏ မျက်လုံးတွေက ညိုးငယ်နေခဲ့ပြီး သူမ၏ ပါးပြင်ကိုထိတွေ့နေသော လက်ကို ပြန်ရုတ်သိမ်းခဲ့၏။
" ကျူးအော်..ငါ့ကိုပြောပါ..အခု..နင်ငါ့ကို ဘယ်လိုသဘောထားလဲ ဆိုတာ."
" အဲ့ဒါ..."
သူမက ခေါင်းအနည်းငယ်ငုံ့သွား၍ စဥ်းစားချိန်လိုအပ်ဟန်ပင်..ရန်ရိရှင်း သူမ၏ အမူအယာကြောင့် စိတ်ထဲမှာပင်ကျိတ်ပြုံးလိုက်မိသည်။ တကယ်တမ်း သူ့အကြောင်းစုံသိတော့ သူမက မလိုချင်တော့ပုံပဲ..ဒါလည်း သူမအတွက်တော့ ကောင်းမွန်တဲ့ရွေးချယ်မှုပါပဲ..
" ရိရှင်း.."
" အမ်."
သူမထံမှ သူ့နာမည်ကို တိုက်ရိုက်ခေါ်ခံလိုက်ရခြင်းနှင့်အတူ ရန်ရိရှင်း ကြောင်အသွားခဲ့သည်။
သူမက စိတ်လှုပ်ရှားနေသော အမူအယာကို ဖုံးကွယ်ထားနိုင်ဟန်မရှိပေ..ရွှန်းစိုတောက်နေသော မျက်ဝန်းတွေက သူ့ထံ စူးစိုက်ကြည့်နေခဲ့ပြီး ထိုမျက်ဝန်းတွေထဲ သူ အင်အားကြီးမားစွာလွှမ်းခြုံထားသော ချစ်ခြင်းမေတ္တာကို တွေ့လိုက်ရသည်။
" ရိရှင်း...အခုချိန်ကစပြီး ဆရာလို့မဟုတ်ပဲ...ရိရှင်းလို့ ခေါ်လို့ရမလား.."
သူမ၏ အသံက တိုးတိတ်နေပေမယ့် မျှော်လင့်ချက်တွေတော့ ပြည့်နှက်နေသည်။
" ကျွန်မ..တပည့်တစ်ယောက်အနေနဲ့လည်း မနေချင်ဘူး..အုပ်ထိန်းခံ ငယ်သားတစ်ယောက်အနေနဲ့လည်း မဟုတ်ပဲနဲ့..ဒီအတိုင်း ရိရှင်းဘေးနားမှာ မိန်းကလေးတစ်ယောက်အနေနဲ့ နေချင်တယ်..ရိရှင်း..ရှင့်ကိုလည်း ကျွန်မရဲ့ ဆရာ အနေနဲ့လည်း မဟုတ် အုပ်ထိန်းသူ အနေနဲ့လည်း မဟုတ်ပဲ..ကျွန်မ..ကျွန်မ ချစ်ရတဲ့လူအဖြစ် သဘောထားချင်တယ်..."
Note..ဒီနေရာမှာ နည်းနည်းပြောပြချင်တာကလေ..ရန်ရိရှင်းရဲ့ ပြသာနာက သိပ်မကြီးဘူးလို့ထင်ရပြီး သူ့ပုံစံက ပုံကြီးချဲ့သလိုဖြစ်နေပါတယ်..ဒါပေမယ့်လည်း ကိုယ့်ကိုကိုယ်အပြစ်ရှိတယ်လို့ ခံစားရတဲ့ ခံစားချက်ဟာ တကယ်ကိုကြောက်ဖို့ကောင်းပြီး အရမ်းကိုခံရခက်တာပါ.ရန်ရိရှင်းက အပြစ်ရှိတဲ့ခံစားချက်ကြောင့် ကျန်းစီကျူး ကိုတွန်းထုတ်နေခဲ့တာပါနော်.တကယ်တော့ သူ့နှလုံးသားထဲ ထည့်ပြီးနေတာ ကြာခဲ့ပါပြီ..
YOU ARE READING
ကံကြမ္မာနှင့်ယှဥ်၍
Historical Fictionနိမိတ်ဆိုးနှင့် မွေးဖွားလာသော မိန်းကလေးတစ်ယောက်၊ ကောင်းကင်ဘုံမှ နှင်ထုတ်ခံရသော နတ်မိစ္စာတစ်ပါး နှင့် ပျက်စီးတော့မည့် တိုင်းပြည်၏ အိမ်ရှေ့စံ...တို့၏ ကြား ပေါ်ပေါက်လာသော ချစ်ခြင်းမုန်းခြင်းနှင့် စစ်ပွဲ... ပထမဆုံး ရေးဖူးတဲ့ fic လေးမို့ မှားတာတွေ မပြည့်...
