ကံကြမ္မာနှင့်ယှဥ်၍

အချစ်ကို နားလည်ချင်မိတယ်

မကြာခင် လပြည့်တော့မည်ဖြစ်သောကြောင့် လရောင်က ခြံဝင်းတစ်ခုလုံးကို ကောင်းစွာအုပ်မိုးထား၏။ ညလေနုအေးက ဖြေးညှင်းစွာတိုက်ခတ်နေပြီး ကျိုးသခင်မ စိုက်ပျိုးထားသော ပန်းတို့၏ရနံ့က သင်းပျံ့နေလေသည်။

ကျန်းစီကျူး နဲ့ ကျိုးထုံ က ခြံထဲရှိ ကျောက်စားပွဲဝိုင်းလေးတွင် ဝင်ရောက်ထိုင်လိုက်ကြပြီးနောက် သူတို့ဖြတ်သန်းလာရသောအကြောင်းအရာများကို ဝေမျှနေကြသည်။
" ကျူးအော်..ဒီနှစ်တွေအတွင်းမှာ နင့်ရဲ့ကျင့်ကြံဆင့်ကမယုံနိုင်လောက်အောင် တိုးတက်လာတယ်၊ ကြည့်ရတာ..နင့်ဆရာက..အရမ်းတော်တဲ့ပုံပဲ..."
"အင်း..ငါအတွက်တော့ ဆရာ့လိုလူမျိုးနဲ့တွေ့ရတာ..တကယ့်ဆုလဒ်ပဲ..သူ့ကြောင့်သာမဟုတ်ရင်..ငါ အခုထိ မုဆိုးတစ်ယောက်ကလွဲပြီး ဖြစ်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး.."
" အင်း..နင်ကံကောင်းပါတယ်..ဒါပေမယ့်.."
"ဒါပေမယ့်.ဘာဖြစ်လဲ"
" အာ..ဘာမှမဟုတ်..ငါပြောချင်တာက ဖြစ်နိုင်ရင် နင့်ကို ငါနဲ့တူတူ ကောင်းကင်ဓားဂိုဏ်းမှာ ပညာသင်ရရင်ပိုကောင်းမယ်လို့...နင့်ဆရာက..သူကတော်တဲ့ဆရာဆိုပေမယ့်..ငါတို့တွေလိုမျိုး..ကောင်းမွန်တဲ့အတွေ့အကြုံတွေရဖို့ ခဲယဥ်းနိုင်တယ်လေ..အဲ့ဒါကြောင့်.."
" ဟား.ဟား..နင်ကလည်း..ငါ့ဆရာသင်ပေးတဲ့ပညာတွေက နင်တစ်ခါမျှတောင် စဥ်းစားဖူးမိမှာတွေမဟုတ်ဘူး..အတွေ့အကြုံက ဂိုဏ်းကြီးတွေလို မပေးနိုင်လည်း ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်ရှာလို့ရတာပဲ..စိတ်ပူစရာမရှိပါဘူး.."
သူမက ပေါ့ပေါ့ပါးပါးရယ်မောကာပြန်ချေပလိုက်သော်လည်း ကျိုးထုံက ရင်ထဲက စိုးထိတ်မှုကို ဖုံးကွယ်နေရသည်။ သူ့အနေနဲ့ ကျန်းစီကျူး ကို မတွေ့ရတာ နှစ်အတန်ကြာခဲ့သော်လည်း သူ့နှလုံးသားမှာ သူမကို အမြဲတစေတမ်းတနေမိဆဲ။ သူမ၏ ဆရာဖြစ်သူက လိုအပ်တာထက်ပိုချောနေပြီး အနေနီးသည့်အခြေအနေက သူ့အတွက်ရတက်မအေးနိုင်ပေ။ ဒါပေမယ့်လည်း သူမကို ကောင်းကင်ဓားဂိုဏ်းကို ခေါ်သွားဖို့ကလည်း မဖြစ်နိုင်။ ဒီနှစ်ပိုင်းအတွင်း ကျန်းစီကျူး တို့မိသားစုခြေမှုန်းခံရမှုနှင့်ပတ်သတ်၍ အမြောက်အများသတင်းတွေ ရှာဖွေစုဆောင်းခဲ့တော့ သူမ ပြင်ပကမ္ဘာကို ထွက်လာဖို့မလွယ်ဘူးဆိုတာလည်းသိခဲ့ရသည်။ သူ့အနေနှင့် ကျန်းစီကျူး၏ နှလုံးသားကို အမြန်ဆုံးပိုင်ဆိုင်နိုင်အောင် ကြိုးစားဖို့သာ ရှိတော့သည်။