ကံကြမ္မာနှင့်ယှဥ်၍

အရိုးခေါင်းမြွေမိစ္ဆာ

" အဲ့မြွေကို ချထားလိုက်စမ်းပါ.."

" အယ်..ဒီလောက် လှတာကို..သေချာကြည့်.."

ယန်ဇီကျူး က အကိုဖြစ်သူကို မြွေနှင့် လိုက်လံ စနောက်နေခဲ့သည်။ သူမအကိုက အသန့်အပြန့်ကြိုက်သူဖြစ်လို့ ဤကဲ့သို့ ချွဲကျိကျိသွေးနီရောင် အရေခွံ နှင့် လူခေါင်းနှင့်တူသော ခေါင်းနှစ်လုံးကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည့် မြွေကို ရွံမည်မှာ သေချာသည်ပင်...
" ခဏ.."

ယန်ဇီယွမ် က ညီမဖြစ်သူ၏ လက်ကို ဖမ်းချုပ်လိုက်ရင်း တစ်ချိန်တည်းမှာပင် အမူအယာက တည်ငြိမ်သွားသည်။ ယန်ဇီကျူး က သူ့အကို စိတ်အရမ်းဆိုးသွားသလားဟု ထင်၍ စကားပြောရန် ပါးစပ်ဟလိုက်ချိန်တွင် ယန်ဇီယွမ် က တိတ်တိတ်နေရန် အချက်ပြလိုက်သည်။

သူမလည်း ထိုအခါမှ ပတ်ဝန်းကျင် ၏ ရုတ်တရက် ညိမ်သက်တိတ်ဆိတ်နေမှုကို သတိထားမိလေသည်။ အခုဆိုရင် ဤ တောအတွင်း လေတိုးသံပင်မကြားရလောက်အောင် တိတ်ဆိတ်နေပြီး ထိုအရာက ကောင်းသောအချဥ်းအရာတော့မဟုတ်ပေ။ မောင်နှမ နှစ်ယောက်ဟာ ကျောခြင်းကပ်အနေအထားဖြင့် သတိထား၍ ကိုယ်စီလက်နက်တွေကိုလည်း ဆွဲကိုင်ထားလိုက်ကြသည်။

လက်နက်တွေဟုဆိုရာတွင် ယန်ဇီယွမ် က ကျင်းလင်းချီ ဟုအမည်ရသော ယပ်တောင်ကို အသုံးပြုတိုက်ခိုက်ပြီး ယန်ဇီကျူး ကတော့ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်မှ အဆိပ်ကို သုံး၍ တိုက်ခိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ သူတို့မောင်နှမက အမွှာဖြစ်ပြီး သူတို့ကို ကိုယ်ဝန်ဆောင်နေချိန်အတွင်း မိခင်က အဆိပ်ခပ်လုပ်ကြံခြင်းကို ခံခဲ့ရသည်။ မွေးဖွားခါနီးအချိန်ထိ ခက်ခက်ခဲခဲ အဆိပ်ကိုထိန်း၍ နေခဲ့ရပြီး သူတို့မောင်နှမကို မွေးဖွားပြီးချိန်မှာတော့ မိခင်သေဆုံးသွားခဲ့သည်။ အဆိပ်၏ ဒဏ်ကြောင့် ယန်ဇီယွမ် က မွေးဖွားချိန်တွင် အလွန်အားနည်းချိခဲ့သော်လည်း ဆန့်ကျင်ဘက်အနေဖြင့် ယန်ဇီကျူး က အဆိပ်ကို နိုင်သည့် ခန္ဓာကိုယ် ကို ပိုင်ဆိုင်ခဲ့သည်။ မိခင်မရှိတော့တဲ့ ကလေးနှစ်ယောက်ဟာ ဖခင်ရဲ့စောင့်ရှောက်မှုအောင်မှာ ၁၀ နှစ်နေခဲ့ပြီးနောက် ဦးလေးတစ်ဖြစ်လဲ ဆရာ ဖြစ်သူ ယန်ဖုန်းရွင့် လက်ထဲသို့ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။