Legend of the Dragon King (နဂါးဘုရင်ရဲ့ဒဏ္ဍာရီ)

နဂါးဘုရင်၏ဒဏ္ဍာရီ အခန်း (၂၄)

Novel:Legend of the Dragon King
Author:Tang Jia San Shao
နဂါးဘုရင်ရဲ့ဒဏ္ဍာရီ
အခန်း(၂၄) နာအာထွက်သွားခြင်း

မနက်စောစောတွင် ထန်ဝူလင်းသူ၏တရားထိုင်ခြင်းမှ နိုးထလာသည်။သူ၏ဘေးပတ်ပတ်လည်တွင် မြက်ပင်များဖြင့် ဝန်းရံထားသည်ကို သူတွေ့လိုက်ရသည်။

သူက ငွေပြာရောင်မြက်ပင်ကမ္ဘာမှာ တရားထိုင်နေရသလိုမျိုး ခံစားလိုက်ရသည်။သူဒီမှာတရားထိုင်ရတဲ့ ခံစားချက်က အိမ်မှာထက်ပိုပြီးကောင်းသည်။ဒါက သူ၏ဝိညဉ်ခွန်အားက ဝိညဉ်သခင်အဆင့်ထဲဝင်ရောက်သွားတာကြောင့်လား သို့မဟုတ် သူ၏သိုင်းဝိညဉ်က ပြောင်းလဲသွားတာကြောင့်လား ဆိုတာသူသတိမထားမိပါဘူး။ဒါပေမဲ့ သူ၏ကျင့်ကြံနှုန်းသည် အရင်ကထက် ပိုမြန်လာခဲ့သည်။

ထန်ဝူလင်းက မြက်ခင်းပြင်ပေါ်မှ ထခုန်လိုက်ပြီး သူ၏ကိုယ်ပေါ်တွင် ကပ်ညိနေသော နှင်းစက်ကလေးများကို ခါထုတ်လိုက်သည်။

(လင်းလင်း! လင်းလင်း!) လန်ယွဲ့၏စိုးရိမ်နေသော အသံသည် အဝေးမှထွက်ပေါ်လာသည်။

(အမေ သားဒီမှာရှိတယ်။) ထန်ဝူလင်း ကစားကွင်းထဲမှ ပြေးထွက်လာရင်း ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

(တစ်ခုခုတော့ မှားနေပြီ။ နာအာ နာအာ...သူမ...) လန်ယွဲ့ အဝေးကနေပြေးလာခဲ့တာကြောင့် သူမမောပန်းနေသည်။

(နာအာ ဘာဖြစ်လို့လဲအမေ?) ထန်ဝူလင်း၏နှလုံးသားက တင်းမာလာခဲ့သည်။

လန်ယွဲ့က စိတ်ပူပန်စေမည့်စကားကို မပြောခင် သူမစိတ်ကိုတည်ငြိမ်စေရန် အသက်ကိုပြင်းပြင်း ရှူလိုက်သည်။(သူမထွက်သွားပြီ။ နာအာမရှိတော့ဘူး။)

(အာ?) ထန်ဝူလင်း အံ့အားသင့်သွားပြီး တိတ်ဆိတ်သွားသည်။သူက သူ့အမေနောက်ကနေ အိမ်ကိုအမြန်လိုက်သွားခဲ့သည်။

အမှန်ပဲ။နာအာက ထွက်သွားခဲ့ပြီ။သူမက ကုတင်ပေါ်မှာ စာတစ်ဆောင်ပဲ ချန်ထားခဲ့သည်။

စာထဲတွင်

အဖေ၊အမေနဲ့ အကိုကြီး ညီမလေးအခုထွက်သွားရတော့မယ်။ လွန်ခဲ့‌တဲ့နှစ်တွေက ညီမလေးအပေါ် ဂရုစိုက်ပေးခဲ့တဲ့အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ညီမလေးဘယ်သူလဲဆိုတာ ပြန်မှတ်မိသွားပြီ။ ညီမလေးရဲ့မိသားစုကလာခေါ်လို့ ပြန်လိုက်သွားရတော့မယ်။ အကိုကြီးတို့မိသားစုနဲ့အတူနေခဲ့ရတဲ့ရက်တွေမှာ ညီမလေးတကယ်ပျော်ခဲ့ရပါတယ်။ အဲ့နေ့ရက်တွေက ညီမလေးအတွက် အပျော်ဆုံးနေ့ရက်တွေပါပဲ။ ညီမလေးလည်း အကိုကြီးတို့မိသားစုနဲ့ မခွဲချင်ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ မှတ်ညဏ်တွေကို ပြန်သတိရလာတာကြောင့် ညီမလေးထွက်သွားမှရမယ်။ ညီမလေး မဖြစ်မနေလုပ်ရမဲ့ ကိစ္စတွေအများကြီးရှိသေးတယ်။ အကိုကြီး ညီမလေးကို လူဆိုးတွေလက်ကနေ ကယ်တင်ပေးခဲ့တာကို အမြဲအမှတ်ရနေမှာပါ။ အကိုကြီးဝယ်ကျွေးတဲ့ မုန့်တွေရဲ့ အရသာကိုလည်း ညီမလေး အမြဲသတိရနေမှာပါ။