Legend of the Dragon King (နဂါးဘုရင်ရဲ့ဒဏ္ဍာရီ)

နဂါးဘုရင်၏ဒဏ္ဍာရီ အခန်း (၁၆)

Novel:Legend of the Dragon King
Author:Tang Jia San Shao
နဂါးဘုရင်ရဲ့ဒဏ္ဍာရီ
အခန်း(၁၆) ကြယ်စင်ကောင်းကင်နှင့်ကျယ်ပြောသောပင်လယ်

(ညီမလေး တစ်နေ့ထွက်သွားခဲ့ရင် အကိုညီမလေးကို သတိရနေဦးမှာလားဟင်?) နာအာက သူမ၏ခေါင်းလေးကို မော့လိုက်ပြီး ထန်ဝူလင်းကိုကြည့်ကာ မေးလိုက်သည်။လမင်းကြီးနဲ့ ကြယ်တွေ၏ ထည်ဝါမှုအောက်တွင် သူမ၏မျက်နှာလေးက ပုံပြင်တွေထဲက နတ်သမီး‌ေလးလို ပိုပြီးကျက်သရေရှိနေသည်။

ထန်ဝူလင်က တခဏ‌လောက် ဆွံအသွားပြီး ပြန်မေးလိုက်သည်။(ဘာကြောင့်လဲ? မင်းက ထွက်‌သွားတော့မလို့လား?)

နာအာက နုတ်ခမ်း‌စူလိုက်ပြီး (ငါအခု ထွက်သွားရင်လို့ မေးနေတာလေ)

ထန်ဝူလင်းက ပြန်ပြောလိုက်သည်။(မင်းက အကို့ရဲ့ညီမလေးပါ။ သေချာတာပေါ့ အကိုက မင်းကိုသတိရနေမှာ။ အရမ်း အရမ်း သတိရနေမှာ။ အာ။ မင်းအနည်းငယ်ပိုပြီး အရပ်ရှည်လာတာလား နာအာ? မင်းကအခု အကို့နှာခေါင်းနားကိုတောင် ရောက်နေပြီ)

(ညီမလေးလည်းအကိုကို့ သတိရနေမှာ။ အရမ်း အရမ်း သတိရနေမှာ။) နာအာက ပြန်ဖြေလိုက်သည်။သူမ၏ ခရမ်းရောင် မျက်လုံးထဲတွင် မှုန်ဝါးနေသော မျက်ရည်စကလေးများ ကပ်တွယ်နေသည်။

ထန်ဝူလင်းက သူမ၏ပခုံးလေးကို ပျော်ရွှင်စွာ ပွေ့ဖက်လိုက်သည်။(ငါတို့ကနေ့တိုင်း အတူတူရှိနေကြတာပဲ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် လွမ်းဖို့မလိုပါဘူး။ အကိုကအဖေနဲ့အမေ့ကို ဒီအကြောင်း စကားပြောပြီးပြီ။ အကိုကြီး အလယ်လတ်အကယ်ဒမီကို တတ်တာနဲ့ ညီမလေးလည်း အကိုနဲ့အတူ အဲ့မြို့က အကယ်ဒမီကို တတ်ဖို့အကိုနဲ့အတူတူ လိုက်ခဲ့ရမယ်။ အကိုကြီးက ညီမလေးကို အမြဲတမ်း ကာကွယ်ပေးနေမှာ)

နာအာ၏မျက်လုံးထဲက အလင်းရောင်လေးသည် တိတ်တဆိတ် မှေးမှိန်သွားခဲ့သည်။သူမက ထန်ဝူလင်း၏ ပခုံးပေါ် ခေါင်းတင်လိုက်ပြီး အနားယူခဲ့သည်။

မနက်စောစောအချိန်

ထန်ဝူလင်းသည် ပုံမှန်မဟုတ်ဘဲ ယနေ့ အိပ်ယာကနေ စောစောထလာခဲ့သည်။မနက်စာကိုလည်း အရင်ကလိုမဟုတ်ဘဲ အနည်းငယ်သာ စားခဲ့သည်။သားဖြစ်သူ၏ မျက်လုံးထဲတွင် စိတ်အားထက်သန်မှုများကို မြင်လိုက်ရသည့်အခါ ထန်ဇီရန်မပြုံးဘဲမနေနိုင်ခဲ့ပါဘူး။(မင်းစိတ်ရှည်လို့ မရဘူးလား။ ဒီလောက်ကြီးလဲ စိတ်အားထက်သန်စရာ မလိုပါဘူး။ အဖေတို့စောစော သွားရင်တောင် စိတ်ဝိညဉ်ဘုရားကျောင်းက ဖွင့်ဉီးမှာ မဟုတ်သေးပါဘူး။)