Düşman Mahalleler

111.BÖLÜM

"Acı çekmek insanı yormaz. Sevdiği kişinin acı çekmesi onu yorar..."

Yorgun vücudunu zar zor taşıyan Emre ameliyathaneden çıkarken diğer yandan da esniyordu.

"Tebrik ederim, Emre. Güzel bir iş çıkardın."

Emre hafifçe tebessüm ederken, "Teşekkür ederim, hocam." dedi. Gözleri dalarken karşısındaki adam merakla ona baktı.

"Çok güzel bir ameliyatı kendi ellerinle bitirdin. Ama pek mutlu değil gibisin."

"Aklım karımda kaldı, hocam. Onu merak ediyorum. İzninizle ben gidip onu bir arayayim. Yoksa içim rahat etmez."

Fuat Hoca başını sallarken Emre acile doğru yöneldi. Normalde her zaman dolap anahtarını yanında taşırdı ama ameliyata gireceği sırada dolap anahtarını acildeki masada unutmuştu.

Dolabının içindeki telefonunu alması içinde önce anahtarı alması gerekiyordu.

Emre acile girerken tablodaki nöbet çizelgesine bakıp Esma'ya seslendi.

"Esma Abla yeni nöbet çizelgesini asmışlar. Yine haftaya seninle aynı güne denk geliyoruz."

Esma telaşlı bir şekilde Emre'ye bakarken, "Emre?" dedi. Emre başını ona çevirirken hafifçe tebessüm etti.

"Buyur abla?"

Esma başını öne eğip Emre'ye bakarken Emre anlamayan gözlerle ona baktı. "Ben sana bir şey diyeceğim ama sakin ol, tamam mı?" dedi. Emre'nin yüzü düşerken, "Yine ibne eski kocan bir şey mi yaptı abla?" diye sordu. Esma kafasını iki yana olumsuz anlamda salladı ve üzgün bir şekilde Emre'ye baktı.

"Yok benimle ilgili bir şey değil. Nehir'le ilgili."

Emre'nin yüzündeki ifade aniden değişirken, "Ne olmuş Nehir'e?" dedi. Esma cevap vermek yerine susmayı tercih edince Emre öfke ile ona ilk defa bağırdı.

"Abla konuşsana! Ne Nehir ile ilgili?"

"Emre sizin eve hırsız girmiş. Ve Nehir burada."

Esma telaşla elleri ile oynarken Emre yanında duran sedyenin üzerine elini koydu. Esma, "Betül Hanım düşük yaptığından şüpheleniyor." dedi.

Emre başını öne eğerken bir süre duyduğunu idrak etmek için kendisine zaman tanıdı. Beyninin içinde cümleler yankılanırken elini sedyeden çekip geri geri yürüdü.

"Benim karımı bulmam gerek."

Telaşla arkasını dönen Emre, şaşkın şaşkın bakarken birkaç saniye nereye nasıl gideceğini unuttu. Gözleri dolduğu için etrafı tam göremedi. Sonunda yol aklına geldiğinde koşarak acilden çıktı. Esma onun arkasından bağırıp peşinden gitti ama Emre o kadar hızlı gitti ki ona yetişemedi.