Düşman Mahalleler

TEŞEKKÜR EDERİM

    Ailem,

    Her bölümün sonunda bölüm sonu yazardım bugün ilk defa sadece önceki bölüme son yazdım. Bu benim kalbimi biraz kırmış olabilir.

   Öncelikle güzel ailem. Her şeyin sonu olduğu için bu hikâyede burada sizlerle sona erdi.
   
    Benim için bir son değil. Çünkü  karakterlerim hep o satırlarda hayat bulmaya devam edecek. Kafanızı her çevirdiğiniz yerde her an karşınıza bir Emre Seray ya da siyah kep takmış bir Nehir Seray çıkabilir.

   Uzun bir serüvenin sonunda kendi kalemimi kırdım. Benim kalemim bu kitap için buraya kadarmış. Umarım başka kurgularda başka hikayelerde yine sizlerle ortak oluruz.

   Benim için siz bu kitabın bir karakterisiniz. Kendinizden bir parça  bulabilirsiniz. Bu kitabın karakteri olduğunuz için sizlere de teşekkür ederim güzel okurlarım.

   Ben çok yoruldum. Sizden gelen o güzel mesajları okumak paha biçilmez bir duyguydu. Bir yeni bölüm mesajınız bile beni bölüm yazmaya iterdi. Gecemi gündüzüme katıp çok şey yazdım. Daha doğrusu bana akıl olan sizler sayesinde yazdım.

    Hep sizler için yazdım. Bazen bölüme az yorum geldi kendime kızdım. Belki de bölümü yeteri kadar güzel yazamadım diye düşündüm. Ama sizler ve güzel mesajlarınız beni, ben yaptı.

     Aklım oldunuz. Beni doğrularımla yanlışlarımla kabul ettiniz. Kaç bölüm atarsam atayim her bölümü okuyan her satırı okuyan, ben sıkılsam bile  benden kitaptan sıkılmayan değerli okurlarım, bu hikâyede benden bile çok siz yoruldunuz.

  Sizleri yorduğum için özür dilerim. Bu serüven burada bitti. Ümoşunuz kaleminin ucunu bitirdi. Hal öyle olunca yazacak bir satırımız kalmadı.

    Sizler için karakterler ağzından bir bölüm atacağım. Arada  özel bölümler atacağım. Aniden bildiririm geldiğinde sizleri yine burada görmeyi çok isterim.

   Uzun bir yolculuğun bitiş noktasına geldik. Bu bir son  değil, hiç değil. Sizlerle her zaman etkileşim halinde olacağım. Hatta dilerseniz her zaman sohbet edecek, dert dinleyecek biri olacağımı bilin isterim. Whatsapp grubumuza gelebilirsiniz.

   Beni bir yazar olarak görmeyin. Ben sizin arkadaşınızım. Sizlerle hayat bulmuş bir arkadaş gibi düşünün.

   Sizleri çok seviyorum güzel ailem.

     Sevgili ailem, çok uzun yoldan geldik. Tam tamına beş yıl süren bir yoldan. Bu yolda kimi zaman ağlayıp kimi zaman kahkahalar atarak güldünüz ve güldüm.

    Bu yol, beş senelik bu süreç hayatımın en güzel süreciydi. Beş sene önce 25 Ağustos günü tam gece 00:00'da bu yola girdim. İtiraf etmek gerekirse o gün hiç buraya kadar geleceğimi bilmezdim.

     Hayat inişli çıkışlı yollarla dolu. Ve bu yollarda yürürken mutlaka önümüzde bir hedefimiz vardır. Benim hedefim hep olduğu gibi insanlığa faydalı olmaktı. Olabildim mi bilmiyorum ama umarım olmuşumdur. Dünyanın bir yerlerinde yazdıklarımı okuyan sizlere bir fikir hatta bir umut olduysam bu yol bana cennet olmuştur.

    Söze ailem diyerek başladım çünkü siz sevgili okurlarım benim kan bağımız olmadığı halde ailemsiniz. Hep derim, aile olmak için kan bağına gerek yoktur diye. Bana göre aile, seni hayata bağlayandır. Fakat sizler bu kavramı baya bir açtınız ve ailenin aslında kocaman bir kalabalık  olduğunu gösterdiniz.

    Ben hayal dünyamda bir mahalle kurdum. Bu mahallenin içine çevremdeki her türlü karakteri koyup bir sürü karaktere hayat verdim. Ve o hayal dünyasında ki mahalle her geçen gün büyüdü ve mahalle olmaktan çıkıp aile oldu.