Düşman Mahalleler

66.BÖLÜM

"Evim, yurdum..."

Genç adam dalgın gözlerle beyaz gömleğinin düğmelerini iliklerken odasının kapısı açıldı.

Yeşil gözler Sevim ile gülüşürken Sevim, oldukça yakışıklı olan oğluna bakıp kıkırdadı.

"Kumsal için mi bu kadar yakışıklı oldun Nehir için mi?"

"Her ikisi."

Emre son kalan düğmesinide ilikleyip gömleğinin kollarını iliklemeye başladı. "Emre?" dedi Sevim dalgın gözleri ile oğluna bakarken. Yeşil gözlerini annesine çeviren Emre hafifçe tebessüm etti.

"Her şeye rağmen böyle güzel gülüyorsun ya bu da benim seninle gurur duymama sebep oluyor."

Sevim oğlunun yanına gelip yatağın üzerinde duran ceketi aldı. Özenle oğluna ceketini giydirdi ve gülümsedi.

"Aynı babana benziyorsun."

Emre'in yüzündeki gülümseme solarken annesine belli etmeden geri yüzüne hafif bir tebessüm yerleştirdi.

"Ben babama benzemiyorum, anne. "

"Hiçte bile. Aynı gözler, aynı bakışlar ve aynı huylar. Emin Seray'ın kanındansın sen."

Emre başını sallamak ile yetinir iken aynaya dönüp saçlarını eliyle düzeltti. "Kumsal hazır mı?" dedi merakla. Yatağın üzerine oturan sevim usulca başını salladı.

"Hazır sayılır. Çok heyecanlı deli kız. Bir türlü onu sakinleştiremedim. Oğlum, Emre gel otur bakayım. "

Saçlarını düzeltmeyi kesen Emre annesinin dediğini yapıp yatağın üzerine oturdu ve merakla annesine baktı.

"Emre'm, oğlum. Sen bu dünyada benim tek oğlumsun. Kumsal da benim tek kızım. Bu zamana kadar ikiniz arasında bir ayrım yapmadım. Ama bugün ilk defa yapacağım."

Tek kaşını çatarak annesine bakan Emre anlamayan gözlerle bakıyordu. "Teyzen öldüğünde..." diye söze başlayan Sevim başını öne eğdi.

"Kumsal daha dört yaşındaydı. Yeri geldi ona anne oldum yeri geldi teyze. Bilirsin biz anneler en çok kız çocuğunun dilinden anlarız. Demem ki annem, Kumsal annesiz olduğunu hissetmesin diye bugün ona anne olacağım."

Başını usulca sallayan Emre hafifçe tebessüm etti. "Kıskanıp kıskanmayacağımı soruyor isen kıskanmam ben valide sultanım." dedi. İçten bir şekilde gülen Sevim oğluna sıkıca sarıldı.

"Seni veren Allah'a kurban olurum ben, oğlum. Güzel kalpli Emre'm benim."

Sevim oğluna sarılmayı kesip eliyle oğlunun saçlarını düzeltti. "Kestir artık şu saçlarını. Baya uzadı. Yüzün açılsın biraz, annem." dedi homurdanarak. Emre direk olumsuz anlamda başını salladı.