Düşman Mahalleler

55.BÖLÜM

"Zaferin sonu, huzur..."

Soğuk duvarlar, duygusuz anıları canlandırırken genç kız topuklu ayakkabılarının koridorda ses çıkarmasına izin verdi.

Mavi gözlerini merakla etrafta gezdiren Mira, titreyen vücudu ile elini duvara koyarak ilerliyordu. Kalbi hızlı hızlı atıyor, ayakları geri geri geri gitmek için can atıyordu.

Gardiyanın açtığı kapıdan içeriye giren Mira, arkasında duran Emre'ye bakıp gülümsedi. Yapabilirdi.

Uzun koridorda yürüyen Emre ve Mira sessiz sessiz yürürken Mira, yedi senesini düşünüyor ve haline üzülüyordu.

O zamanlar kimsesiz olan kız çocuğu şimdi bir aile kurmuştu.

Babasının, annesinin öfkeli sesleri kulağına dolan Mira mavi gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı.

"Mira, iyi misin?"

Gülerek başını sallayan genç kız gözlerini açıp gardiyanın peşinden yürümeye devam etti. Kısacık olan o yollar ona upuzun gelmişti.

Küçük, güçsüz, sahipsiz bir kızdı Mira.

Ama şimdi öyle miydi? Eskiden dizleri kan olan o on yedi yaşındakı kız çocuğu şimdi o yarasını pansuman yapıp ayağa kalkmıştı.

O yaralı kız babasından, annesinden, Burak'tan değil kendisinden korkmuştu. Onca sene çabalamaktan pes etmekten korkmuştu.

O pes etmişti. Ama düşeceğini sırada bir sürü el onu ayağa kaldırmıştı. Ve şimdi o güçsüz kız büyümüştü.

Zalime karşı mazlum olmamayı öğrenmişti. Karşındaki seni ne kadar ezerse ezsin başının dik olması gerektiğini öğrenmişti.

Artık on yedisinde bir kız değil, yirmi üçünde bir kızdı.

Gardiyan, gürültülü bir şekilde kapıyı açarken Emre biran bile gözlerini Mira'dan ayırmadı. Düştüğü an tutacağına söz vermişti.

"Yapabilirsin biliyorsun, değil mi?"

Mira ürkek gözlerini Emre'ye çevirip başını salladı. Yapabilirdi. Sonuna kadar.

Gardiyan geçmeleri için işaret verirken Mira, Emre'ye baktı ve sessizce mırıldandı.

"Yanlız girmek istiyorum."

Emre tereddütle bakarken başını salladı ve hafifçe tebessüm etti. "Burada bekliyor olacağım." dedi. Mira başını olumlu anlamda salladı ve derin bir nefes alarak içeri girdi.

Genç kızın titreyen ayakları zar zor yürürken ilk bulduğu sandalyeyi çekip oturdu. Önündeki camdan karşıya bakan Mira başını öne eğerek titreyen elleri ile oynamaya başladı.