Düşman Mahalleler

79.BÖLÜM

"Güzellik geçicidir. Ama sevgi hep kalıcı..."

Akşam karanlığı yavaş yavaş gökyüzünde kendini belli ederken uzun süredir dışarda bekleyen iki genç adam gökyüzünün güzelliğine bakıyordu.

Atalay, ellerini üzerindeki özenle ütülenmiş takımın pantolonunun cebine ellerini koyup yanaklarını şişirdi.

"Karizma eşittir Atalay Kılıç. "

Emre yeşil gözlerini devirerek Atalay'a baktı. Atalay kendini tutamayıp gülerken Emre kendi kendine mırıldandı.

"Çok günah işledim herhalde. Allah cezamı verdiğine göre..."

Atalay, tek kaşını çatarak Emre'ye baktı ve yüzünü buruşturdu. "Ben senin hocanım. Benimle iyi geçin. " dedi. "Yoksa o özenli saçlarını dağıtırım, evlât." diyerek devam etti. Emre ona bakmak dışında bir tepki vermedi.

"Üzgünüm doktor. Şuan hastane sınırları dışında ve mesai saatinde değiliz. Sen kimsin? Tanışıyor muyuz?"

"Ukala olduğun kadar aynıda bensin. Seni bu yüzden seviyorum, evlât."

Emre, "Aman Allah korusun. " diyerek elini yaslandığı arabaya vurdu.

"Sende kendimi görüyorum, Emre. Sanırım bizi benzer yapan şey bu."

"Hiç almiyim doktor ilgi sevmiyorum. "

Atalay kendini tutamayıp gülerken Emre'nin sırf onu gıcık etmek adına böyle yaptığını biliyordu.

Bu yüzden çoğu zaman onu en çok güldüren kişi Emre oluyordu. Bazen onu öğrencisi gibi görüyor bazende oğlu gibi görüyordu.

Ama tuhaftır ki Emre'yi hep oğlu gibi benimsemişti. Sanırım Atalay'ın ona bu denli bağlı olmasının sebebi buydu.

Kaybettiği oğlunun sevgisini başka canlarda yaşatıyordu.

Farkında olmadan gözleri dolan Atalay yüzüne bir gülümseme yerleştirirken boynuna taktığı papyonu düzeltti.

"Bu ne kadar saçma bir şey ya!"

"Hayırdır çocuk adam? 23 Nisan gösterini mi kaçırdın?"

Atalay Emre'ye korkutucu bir bakış atıp, "Seni döverim. " dedi. "Seni dövenide döverim. " diyerek devam etti.

Emre gülerek kafasını olumsuz anlamda salladı. Atalay sırtını arabaya yaslayıp Emre gibi Galata Kulesi'nin güzelliğini izledi.

"Sen niye papyon takmadın?"

"Sevmiyorum. Senin aksine ben baloya süslenerek gitmiyorum. "

Atalay koluyla Emre'ye vururken, "Yok be." dedi. Emre merakla ona dönerken devam etti.

"Annem döve döve zorla giydirdi. "