39.BÖLÜM

20.3K 1K 647
                                    

"Yaklaşan kıyametin alameti..."

"Emre!"

Ağır ağır açılan göz kapakları genç adama ihanet edercesine açılmamak için direniyordu. Yeşil gözler zamansız bir ana gözlerini açarken etraftaki sessizlik bozuldu.

"Emre..."

Genç adam, üzerindeki siyah pantolan ve beyaz gömleğe bakarken ona seslenen kişinin olduğu yöne döndü. Beyaz elbisesi içinde ay gibi parlayan Elif, gülümseyerek Emre'ye el salladı. Emre şaşkın şaşkın  bakarken aniden gülümsedi ve elini kaldırıp Elif'e selam verdi.

"Elif..."

Genç adam, hızlı hızlı adımlar eşliğinde Elif'e doğru gittiğinde, onun her adımında Elif'in yüz ifadesi değişti. Emre ona geldiğinde sol gözünden bir göz yaşı aktı. Emre arkadaşının göz yaşını silmek için elini uzattığında Elif aniden kayboldu.

Emre etrafa bakarken elleri yavaş yavaş kan oldu. Korkulu gözlerle eline gelen kana bakarken beyaz gömleğininde kan olduğunu fark etti.

Elindeki kanı beyaz gömleğine silip geçirmeye çalıştı. Ellerindeki kan silinmek yerine daha da artıyordu. Emre ellerine bakarken dizleri üzerine düştü.

Düştüğü yer toprak zemine dönerken başını kaldırıp etrafa baktı. Mezarlıktaydı. Korku ile elindeki kana baktı. Elindeki kanlar yavaş yavaş silinirken ağlayan bir kadını fark etti. Kadın ayakta zor duruyordu. Emre ona tanıdık gelen bu kadına bakarken, kadının hemen karşısında kendisi belirdi.

Korkulu gözlerle kendisine bakarken şuanki hali ile aynıydı. Karşısında duran kendi bedeni yere diz çökmüş ağlıyordu. Sol elinden kan akarken genç adam elinin kanadığının farkında dahi değildi. Karşısında duran kadın ona öfke ile bakıyordu.

Genç adam, ayağa kalkıp arkasını dönüp giderken kadının o acı dolu sesini duydu.

"Sana böyle bir beddua ettim ki, hayatın boyunca omuzlarında evlât acısı çekmiş bir annenin bedduası olacak!"

Emre, geri geri giderken adımları aniden değişti ve sol ayağını öne doğru uzattı. Ayağını uzatır uzatmaz ayağı boşluğa geldi. Korku ile kendini geriye çekerken bulunduğu yere baktı. Çatıdaydı. Ve az önce ölüme doğru bir adım atmıştı.

"Evlât?"

Emre meraklı gözlerle bulunduğu yeri incelerken duyduğu o ses ile olduğu yerde durdu. Arkasında duran kişi merakla ona bakıyordu.

"Ne yapıyorsun?"

Arkasını dönüp ardındaki kişiye bakarken yeşil gözleri merakla açıldı.

Düşman Mahalleler Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin