Düşman Mahalleler

85.BÖLÜM

"Sonunda kavuşmak varsa özlemek bile sevilir..."

4 Ay Sonra...

Bir mahalle düşünün. Her çeşit insanı olan büyük bir mahalle. İki ayrı mahalleye karşı tek yürek olan iyi kalpleri savunan bir mahalle.

Gülüşlerin, kahkahaların, eğlencelerin, umutların hiç bitmediği bir mahalle. Düşmanlığa karşı aşkı savunan, öfkeye karşı mutluluğu savunan bir mahalle.

Bazılarına göre mahalle meselesi olan bazılarına göre ise yürek meselesi olan bir mahalle.

Benim mahallem, bizim mahallemiz. Bu kitap hayal dünyasında geçen bir mahallenin hikayesi...

Hayır, hayır. Bu kitap bizim hikayemiz...

Elimdeki kalemi defterimin üzerine koyup yazdıklarımı tekrar ve tekrar okumaya başladım.

Odamın kapısı aniden açılırken Ayla Sultan söylene söylene içeri girdi.

"Neymiş efendim? Onun damadı yanındaymış. Yanında olmayan damadı ne yapacakmış? Sen önce benim damadıma bakarken akan salyanı sil, koca garı!"

Odama uzun süre bakan annem masamda oturan benimle göz göze gelirken elini eline koyup dert yanmaya devam etti.

"Haksız mıyım?"

Anlamayan gözlerle anneme bakarken, "Hangi konuda?" dedim. Omuz silken annem odamı toplamaya başlarken konuşmaya başladı.

"Aman boşver. Ben hep haklıyım."

"Haklısın, anne."

Odamdaki açık pencereme bakan annem elini alnına koyup kaşlarını çatarak bana döndü.

"Nehir sen geri zekalı mısın kızım? Aralık ayında dışarda buz gibi hava varken pencere mi açılır? Senin dünyan çölde galiba kızım. Yoksa bunun mantıklı açıklaması olamaz."

Annem pencereme yöneldiği sırada ondan önce davranıp penceremin önüne geçtim.

"Kapatma!"

"Neden?"

Merakla bana bakan anneme gülümsemekle yetinirken annem yatağın üzerine attığım kıyafetlerimi topluyordu.

Gözlerim pencereden dışarıya dalarken, "Belki gelir." dedim. Anlamayarak bana dönen Ayla Sultan, "Ne dedin?" dedi.

"Hava diyorum. Çok güzel."

"Bazen çok tuhaf oluyorsun Nehir."

Annemi dinliyormuş gibi yaparken sonunda odamdan çıkan annem beni yine kendimle yalnız bırakmıştı.

"Bir gün gelirim demişti. Hâlâ gelmedi."

Hayal kırıklığı ile pencereyi kapatmak için hamle yaptım. Saniyeler içinde bu fikrimden vazgeçip masama doğru yöneldim.

Geride bıraktığımız son dört aya baktığımda çok şeyi geride bırakmıştım. Buna emindim.

Geride kalan o kadar çok şey vardı ki, bazen keşke o günlere geri dönsek diyordum.

Emir'in de askere gidişinin ardından tayfa tamamen ayrı kutuplara dağılmıştı.

Abim ve yengecim yaza doğru planladıkları düğünlerinin planını yapıyordu. Bu yüzden çoğunlukla ortada olmuyorlardı.