Düşman Mahalleler

70.BÖLÜM

"Hayalse, kaderindir..."

Genç adam, sessiz bir şekilde karanlıkta ilerlerken meraklı yeşil gözleri ile etrafa bakıyordu.

Karanlık dolasıyla hiçbir şey göremezken olduğu yerde adımlarını durdurdu.

Yeşil gözleri anlamsız bir şekilde etrafta dolanırken sol elini başka bir küçük el kavradı.

Genç adam, hızlıca olduğu yerden sola dönerken elini tutan küçük el yavaş yavaş kendini belli etti.

Emre o karanlıkta önce elini tutan küçük elin sahibinin gözlerini fark etti.

Küçük kız, tıpkı Emre'nin gözlerinin rengini almıştı. Emre merakla küçük kıza bakarken az önce karanlık olduğu yer şimdi ona rengarek olmuştu.

Artık karanlık yerine büyük bir evin bahçesindeydi. Etrafta bir kutlama olduğunu belli eden bir kalabalık vardı ve bahçe pembe renklerle doluydu.

Emre yeşil gözlerini merakla etrafta gezdirir iken elini tutan küçük kız yeşil gözlerini ona çevirdi.

"Hadi aslancık. Neyi bekliyorsun?"

Emre anlamayan gözlerle bakarken küçük kız onu elinden çekiştirmeye başladı. İkisi kalabalığın içinden geçerken Emre merakla büyük harfla yazan yazıyı sesli bir şekilde okudu.

"Doğum günün kutlu olsun, Elif..."

Küçük kız adımlarını bir sürü hediyenin olduğu yerde durdurur iken Emre yeşil gözlerini küçük kıza çevirmiş merakla onu inceliyordu.

"Hangisi senin hediyen aslancık? Çabuk olmalıyız. Annem pastayı üflemeden hediyelerimi açtığımı görürse kızar."

Emre yere diz çöküp küçük kızla aynı hizaya  gelirken küçük kız ona sevimli bir şekilde gülümsedi.

"Senin adın Elif mi?"

Küçük kız hala Emre'nin elini tutarken olduğu yerde kıkırdadı. "Şaka mı yapıyorsun aslancık?" dedi. Emre olumsuz anlamda başını salladı.

"Ben Elif'im. Senin kızınım ya, baba."

"Baba mı?"

Emre'nin içinde belli edemediği bir heyecan duygusu yer alırken Elif gülerek elini babasının yanağına koydu.

"Evet. Sen benim dünyadaki en yakışıklı babamsın. Bende senin kızınım."

Emre yeşil gözlerini yere eğip içten bir şekilde gülümsedi. "Benim kızım..." dedi homurdanarak ve tekrar küçük kıza baktı.