Düşman Mahalleler

93.BÖLÜM

"Aile olmak için kan bağına gerek yoktur..."

   Elimdekileri  masaya koyarken diğer yandan da mutfak penceresinden dışarıyı gözetliyordum.

"Açım!"
  
   Abimin bağırışı ile ona dönerken sevgili yengem elindeki tabağa masaya koyup masaya elini uzatan abimin eline vurdu.

"Deniz!"

"Ama açım. Ben sabahtan beri adalet terazisi gibi bir sağa bir sola gidip durdum. Daha bana kocam demeden öleyim mi istiyorsun?"

   Yengeciğim anında gülerek abime bakarken, "Ya şapşal." dedi. Abim heyacanla dolmayı işaret etti.

"Bir tane yiyeyim bari. Gel beni ye diye bakıyor."

   Abim masum masum bakarken yengecim kafasını iki yana olumsuz anlamda salladı.

"Kuzenimi bekle. Gelir şimdi."

   Abim somurtarak isyan ederken pencerenin önüne geçip dışarıya baktım.

   Bugün Sevim Anne'nin daveti üzerine  onlara gelmiştik. Ama burada olduğumuzdan yeşil gözlümün haberi yoktu.

   Bu yüzden o işten çıkar çıkmaz onu evde karşılamak istemiştim. Sevgili yengeciğimle  abim ve yeşil gözlüme  yemek hazırlamış birazda dedikodu yapmıştık.

  Onunla sohbet etmek çok hoşuma gidiyordu. Hiç ablam olmamıştı ama onu tıpkı ablam gibi görüyordum.

   Yeşil gözlümün  motoru evin önünde durunca ellerimi heyecanla birbirine vurup, "Geldi!" dedim. Abim hayran hayran yemeklere bakarken konuşmaya başladı.

"Geldi gene hıyar ağası."

"Deniz!"

   Abim annesinden azar yemiş çocuk moduna girerken, başından kaskını çıkaran yeşil gözlüme baktım.

   Hafif kendi kendine dans ediyordu. Sola doğru dönünce kulağında kulaklık olduğunu anladım. Kaskını yerleştirirken ayağıyla yerde ritim tutuyordu. Kapıya doğru yönelince kapıya doğru koştum.

  Benim gelmemle zile basması bir oldu.  Kapıyı açıp kapının kenarından ona bakarken bana hiç bakmadan başık eğik bir şekilde içeri girdi.

"Anne çok açım."

    Benden cevap gelmeyince dağınık saçlarını elinin tersiyle itip başını kaldırdı. Benimle göz göze gelirken gülümsedim.

"Hadi rüya  görüyorsun Emre de, uyanayim."

   Kafamı iki yana olumsuz anlamda sallarken, "Rüya değil mi lan?" dedi. Gülerek kafamı iki yana olumsuz anlamda salladım.

"Hoşgeldin."

"Sana hep hoş buldum."

   Yeşil gözleri bana bakarken merakla, "Aferin, Giray." dedi. Anlamayan gözlerle ona bakarken devam etti.

"Evlilik provası yapıyorsun. Böyle  devam. İlerde hoşgeldin kocam diyeceğin günlerde gelir."

   Hafifçe  tebessüm ederken, "Açken çok konuşuyorsun, Seray." dedim. Yeşil gözlerini etrafta gezdirip saniyeler içinde yanağıma bir buse kondurdu.

"Emre!"

"Ne? Sevgilimi öpmek suç mu?"

"O işler öyle kolay değil canım ya. Sen bana gözüme gözükme demiştin. Unuttun mu?"