Düşman Mahalleler

11.BÖLÜM

"Sadece bir rüyaydı. Uyandım, unuttum."

   Emre, yumruk yaptığı elini sıkıp derin bir nefes aldı. Az önce kendini tutamamıştı ve birden bire sarılmıştı.

    Garip bir şekilde  kalbi hızlı atıyordu ve koşarak giden Nehir'in arkasından bakarken, "Aman kalbim." dedi.

"Bu kız seni de beni de yakar."

   Yumruk yaptığı eline bakıp parktan çıkmak için yürümeye başladı. Adımları çok hızlıydı. Gitmesi gereken biri, hesap sorması gereken bir kız vardı. Belki şuan olan öfkesi bu yüzdendi. Nehir'in gözünde duygusuz biri olarak durduğu için sinirlenmişti.

   Duygusuz biri değildi. Birini kırmayı da hiç sevmezdi.

   Emre, geleceği yere geldiğinde uzun bir süre Aslı'ya baktı. Derin bir nefes alıp, arkadaşlarına merakla bir şey anlatan Aslı'nın kolundan tuttuğu gibi kimsenin olmadığı bir ara sokağa getirdi. Aslı, kolunu ovuşturup etrafa baktı.

"Bir şey mi oldu reis? Daha az önce..."

  Emre, genç kızın lafını kesip ona doğru bir adım attı. Şuan öfkeli olduğu yüz hatlarından ve gözlerinden belli oluyordu.

"Sen..."

    İşaret parmağını Aslı'ya doğru tutup öfke ile karışık ses tonunda konuştu. "Cidden çok canımı sıkıyorsun!" dedi.

"R-reis... Ben bir şey yapmadım."

  Aslı, herkesin önünde güçlü bir kız olsa da Emre konusunda hiç öyle değildi. Titrek çıkan sesindende bu durum belli oluyordu.

"Ben bir şey yapmadım gerçekten..."

"Sana ne zaman küçük bir kızın çocuksu hislerine ihtiyacım yok dedim?"

   Emre dayanamayıp Aslı'nın arkadasında olan duvara vurdu. Aslı titreyerek karşısında duran Emre'ye baktı.

"Kim söyledi bunu? Yanlızca onlar biliyordu."

"Karşı mahalledekiler!"

   Aslı kafasını sallayıp gözünden akan yaşı sildi. O gece aklına gelince uzunca süre sessiz kaldı.

"Yanlış söylemişler. Gerçekten ben öyle bir şey demedim."

"Sana canımı sıkıyorsun dediğimde blöf yapmıyordum Aslı! Cidden sabrımı sınıyorsun! O gece sana ne dediğimi iyi hatırla! Yoksa cidden zorla hatırlatmak zorunda kalacağım."

Aslı, karşısında öfkeli gözlerle ona bakan Emre'den gözlerini kaçırıp başka bir noktada sabitledi.

O gece uydurmuştu her şeyi... Ve Emre bunu anladığı için bu kadar öfkeliydi.

                               🌃🌃🌃

       O gece...

   Genç kız elinde tuttuğu kurabiye kabına bakıp gülümsedi. Elleri ile saçını düzelttikten sonra gülümseyerek yürümeye başladı. Bankta oturan Emre ve arkadaşlarının yanına geldiğinde genç kız tekrar gülümsedi.

"Şey... Emre Reis biraz konuşabilir miyiz?"

   Emre, genç kıza karşı kafasını sallayıp ayağa kalktı. Yanında duran arkadaşlarına geleceğine dair işaret verdikten sonra Aslı'nın peşinden gitti. Aslı görünmeyen bir yere geldiklerinde Emre'ye baktı ve utanarak gülümsedi.