🍂اسد🍂
خندیدم به حرفش و دست هام رو بالا گرفتم و گفتم:
ببخشید جناب من پوزش میطلبم ازتون!
لبخندی با رضایت زد و اخمو گفت:
باید بوسم کنی تا ببخشمت!
لبخندی با عشق بهش زدم.
خیلی دوست داشتنی بود و حسابی توی دلم نقش بسته بود.
طرحی پر رنگ و شاداب ازش توی دلم نقاشی شده بود.
لبام رو سمت لوپش بردم و بوسیدمش و گازش ازش گرفتم که خندید و دست روی لوپش گذاشت و گفت:
خنده...آی دردم اومد!
شونه ای بالا انداختم و گفتم:
میخواستی اینقدر شیرین نباشس بچه!
احسان روی موهاش رو نوازش کرد و گفت:
بستنی ات رو تموم کن زودی بریم خونه که باید تکالیفت رو انجام بدی!
امیرعلی متعجب گفت:
بابایی شما از کجا میدونی من تکلیف دارم...من که چیزی نشونت ندادم!
احسان اخمی کرد و گفت:
وقتی هر کاری میکنی که خونه نباشی نشون میده تکلیفت زیاده و میخوای تنبلی کنی ديگه!
خندیدم و گفتم:
اینجاش رو بد آوردی پسرم...چون گیر دو تا بابای وکیل و زیرک افتادی که هیچ جوره نمیتونی گولشون بزنی!
اخمو نگاهمون کرد و گفت:
پس منم قهرم!
احسان خندید و گفت:
گل پسر باز هم میاییم پارک...اما فردا مدرسه داری و نباید بی نظم باشی خب؟!
سری تکون داد و گفت:
بوسم کن تا قبول کنم!
خندیدیم به حرفش و گفتم:
خوبه راه حل خوبی رو در نظر گرفتی...خیلی هم میچسبه جوجه ی خوشگل!
