ဧကရီမယ်တော်ဖြစ်ရတာက ပိုကောင်းတယ်

Ch-95

အခန်း ၉၅ လပြည့်ပွဲ

တတိယမြောက်လတွင် ယုမန်ဝင်ပေါက် တစ်လျှောက်တွင် လေတိုက်၍ ရေခဲနှင့် ဆီးနှင်းများ အရည်ပျော်ကာ မြေကြီးသည် တဖြည်းဖြည်း စိမ်းလန်းစိုပြေလာသည်။

နေရောင်က ပြတင်းပေါက်ကနေ အိမ်ထဲကို ဝင်လာပြီး ထိုင်ခုံကို နွေးထွေးစေသည်။ ထန်ရှီးရှီးက အပြင်လေတိုက်ထဲသို့ မထွက်နိုင်သေးသော်လည်း ပြတင်းပေါက်မှ နေရောင်အောက်တွင် နေကာ အခန်းထဲတွင် ကလေးနှင့်အတူ လမ်းလျှောက်ရန် ပြဿနာမရှိပေ။

ထန်ရှီးရှီးက ကလေးကို ပွေ့ချီကာ အခန်းတဝိုက်တွင် ဖြည်းညှင်းစွာ လျှောက်သွားနေသည်။ ကျောက်ချန်ကျွင်း ဝင်လာပြီး သူမရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေကို မြင်ပြီး "သူ ထပ်မအိပ်တော့ဘူးလား"

ထန်ရှီးရှီးက လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး ကျောက်ချန်ကျွင်းကို တွေ့တော့ သူမက သက်ပြင်းနည်းနည်းချလိုက်ပြီး "ဟုတ်တယ်... ကျွန်မ တစ်မနက်လုံး ချော့နေပြီး သူက မအိပ်သေးတာ... ကျွန်မ သူ့ကို အခု တစ်ရေးတစ်မော အိပ်စေချင်တယ် မဟုတ်ရင် နေ့ခင်းဘက်မှ အိပ်တော့မယ်... ပြီးရင် ညနေပိုင်းမှာ အကြာကြီး အိပ်စက်ပြီး ညဘက်မှာ ပြဿနာတက်စေတော့မယ်"

ကလေးသည် ထန်ရှီးရှီး၏ လက်နှစ်ဖက်တွင် မျက်လုံးတစ်ဝက်မှိတ်ထားပြီး အနည်းငယ်အိပ်ငိုက်နေပြီဖြစ်သည်။ ကျောက်ချန်ကျွင်းက သူမဆီကို လှမ်းလာပြီး ထန်ရှီးရှီးရဲ့ ရင်ခွင်ထဲမှ ကလေးကို ပွေ့ကိုင်လိုက်ပြီး "သူ့ကို ကိုယ့်ဆီ ပေးပါ... မင်း ခဏလောက် အနားယူလိုက်ပါ "

ကလေးက တနေ့ထက်တနေ့ ပြောင်းလဲလာသည်။ ရက်ပေါင်း ၂၀ ကျော်ကြာပြီးနောက်တွင် ကလေးသည် မွေးစကလို ရှုံ့တွနေသော မျောက်ကလေးမဟုတ်တော့ဘဲ အဖြူရောင်နှင့် အဆီပါသော ပေါင်းထားသော ပေါင်မုန့်တစ်လုံးဖြစ်လာသည်။ ဤမျှကြီးမားသော မီးဖိုငယ်ကို ကိုင်ထားသော်လည်း သူက မလေးမလောက်မို့ အနှောင့်အယှက်မရှိပေမယ့် နာရီလေးပုံတစ်ပုံလောက်ကို ချီထားပြီးနောက် နာကျင်မှုကို ခံစားရစေသည်။

ထန်ရှီးရှီးက ကလေးကို ကျောက်ချန်ကျွင်းထံ လွှဲပြောင်းပေးခဲ့ပြီး သူမအင်္ကျီလက်များ ကို ကလေးအောက်မှ ဂရုတစိုက် ဆွဲထုတ်ကာ "သူကောင်းကောင်းမအိပ်ရသေးဘူး... သူ့ကိုမနှိုးပါနဲ့... မဟုတ်ရင် သူပြန်အိပ်တော့မှာမဟုတ်ဘူး "