TUTUNAMAYAN ELLER🩸 (+18) (TOXİC SERİSİ III)

18'🩸

Bileğimi elinden çekip cevap verdim.

"Onunla buluşacağımı kim söyledi sana?"

"Kim olduğunu söylemediğine göre."

"Buluşmazsam şüphelenir."

"İşte kendini ele verdin. Hiçbir yere gitmiyorsun."

Kaşlarımı çattım.

"Belki gitmeden önce bir bilgi daha-"

"Sana hayır dedim!"

Sesini öyle bir yükseltmişti ki yerimden sıçramıştım.

"Tamam buluşmam." dedin uzatmamak için.

"Seni ben bırakırım." dedi üsteleyerek.

"Haktan uzatma istersen."

"Uzatma öyle mi?" diyerek yanımdan geçip kapıya gittiğinde ne yaptığına baktım.

Kapıyı kilitleyip anahtarı cebine koymuştu.

"Ne yapıyorsun sen!"

"O piçe söz vermişsin ve buluşmasanız bile seni zorla bırakmak isteyecek. Bu yüzden başka güne al biletini."

"Şu an gerçekten saçmalıyorsun."

"Saçmaladığım yok Zola! Adam kardeşimin katili olabilir ve sen onunla buluşacaksın! Ya seni ben bırakacağım ya da gitmeyeceksin bu kadar!"

Elimi alnıma koyup sakin kalmaya çalışarak cevap verdim.

"Tamam sen bırak."

"Tamam mesaj at şimdi o piçe."

Dişlerimi sıkarak salona girip telefonumu aldım ve işimin çıktığına dair mesaj attım.

"Attım şimdi gidebilir miyiz?"

Öfkesi biraz da olsa dinmişti.

"Kaçta uçağın?"

"Öğlen üçte."

"Tamam biraz daha zamanın var havaalanında durma. Şüphelenip peşine takılabilir."

Hiçbirşey söylemeden koltuğa oturdum. Haktan ile laf tartışmasına bile girmek istemiyordum o kadar kırgın ve kızgındım ona.

Bu yüzden uzatmak yerine onu dinlemeyi tercih ediyordum. Hemen karşıma oturmuştu.

Kısa bir sessizliğin sonunda söze ilk o başlamıştı.

"Bunu söyleyeceğim hiç aklıma gelmezdi ama seni dinlemeden yargıladığım için kusura bakma."

Sonunda o konuşmaya değinmişti. Kırgın bakışlarımı ona çevirdim.

"Açıklamaya çalıştım ama dinlemedin evet. Bu yüzden seni affetmeyeceğim."

Dizini yeniden sektirmeye başlamıştı.

"Özür diledik işte Zola uzatma."

"Uzatma mı?" diyerek yaslandığım koltuktan doğruldum.

"Bana timsah gözyaşlarına kanmam dedin Haktan. Bu ne kadar ağır bir cümle biliyor musun? Ben sizin yüzünüzden depresyona girdim. Ne kadar üzüldüm, size yardım etmeue çalışırken size ihanet etmiş duruma düştüm."

"Haklısın." dedi sadece.

"Evet haklıyım ve bu yüzden bir daha seni görmek istemiyorum. Sonuçta bana güvenmeyen biriyle arkadaş olamam."

Bakışlarını bana çevirdi. Yüzünde mahçup bir ifade vardı.

"Haklısın." dedi yeniden.

"Evet!" dedim yeniden arkama yaslanarak.