TUTUNAMAYAN ELLER🩸 (+18) (TOXİC SERİSİ III)

42'🩸

Dudaklarımız tutkuyla birbirine kavuşurken aletinin sertleştiğini bastırdığı bedenimde hissediyordum. Ben ne yapıyordum?

Neden kendimi ona teslim ediyordum?

Ellerimi çıplak ve ıslak göğüslerine koyarak kendimden uzaklaştırmak istediğimde ensemden sertçe tutarak gözlerimin içine tüm azgınlığıyla bakıyordu.

"Emre dur." dedim kısık bir sesle.

"Sorun ne? Kendi isteğinle geldin buraya."

Bedenimiz ıslanmaya devam ederken ensemde ki elini tutup kendimden uzaklaştırdım. Onu istiyordum ama yapamazdım.

"Bu yanlış."

Kaşları anında çatılmıştı. Perdeyi açarak içeriden çıktım. Yerde ki elbiselerimi alarak ona son kez baktım. Bütün çıplaklığıyla karşımdaydı ve şaşkındı.

"Özür dilerim." diyerek banyodan çıktım.

Bunu yapamazdım, bir anlığına şeytana uymak istemiştim ama şu an korkuyordum. Ona kendimi teslim etmekten ve ona aşık olmaktan korkuyordum.

Nasıl biri olduğunu biliyordum. Haktan ile aramızda geçen sohbette olmamasına rağmen haberi vardı. Bu korkunçtu, eskisi gibi kibar değildi. Beni kendinden itiyordu ve ben bunu bile bile ona gitmek istiyordum.

Düşüncelerim çok karışıktı. Tek bildiğim bunun yanlış olmasıydı.

Odasından çıkarak yerlere damlayan su damlalarını umursamadan herhangi bir odaya girdim. Misafir odasına benziyordu.

Yatağa oturup çıplak bedenimde göz gezdirdim. Emre ile ben imkansız mıydık gerçekten? Bilemiyordum ve bu kafa karışıklığıyla ilkimi ona veremezdim.

Ona çekildiğimin farkındaydım ama önce emin olmam gereken şeyler vardı. En başından karşımda ki Emre'nin yeni kişiliğini öğrenmem gerekiyordu.

Ne olursa olsun o benim dostlarımın düşmanıydı.

.....

Üzerime giyinecek bir şey bulamadığım için aynı giysilerimi giyinerek yatağa uzanmıştım. Yorgun olduğum için hemen uyuyakalmıştım. Gözlerimi açtığımda güneş ışığı odaya vuruyordu.

Saatin kaç olduğunu bilmiyordum çünkü odada ne saat vardı ne de telefonum.

Yatağımdan usulca doğrularak gözlerimi ovuşturdum. Başta nerede olduğumu anlayamasam da sonradan yaşadıklarım aklıma gelmiş ve nerede olduğumu hatırlamıştım.

Emre'yi bu belirsizliğin içerisine soktuğum için bana ne kadar sinirli olduğunu tahmin edebiliyordum. Buna hazırlıklıydım, sebeplerim vardı sonuçta...

Ayaklarımı yataktan sallandırırken gözlerimi bir kaç saniyeliğine kapattım. Gözlerimin önüne çıplak bedeni gelmişti.

İçimde ki isteği bir bilse o da beni anlardı. Onu ne kadar arzuladığımı anlasaydı eğer asla durmasına izin vermezdim. Ama önce belirsizliği belirlememiz gerekiyordu.

Sonuçta o bir sürü insanın ölümüne sebep olmuş ve cezasının üçte birini bile çekmeden çıkmıştı. Böyle biri ile yapabilecek miyim kendime sormalıydım.

Yataktan kalkarak usul adımlarımı odanın dışına taşıdım. Evde ölüm sessizliği vardı. Koridoru yürümeye devam ederek merdivenlere yöneldim.

Merdivenleri inerken sonunda sesler gelmeye başlamıştı. Emre biri ile konuşuyordu.

"Onu buradan götür ve bir daha getirme."