အခန်း(၁၅၁) PE အတန်းတက်ဖို့မမေ့နဲ့
ရွှေဘုံနန်းစံတက္ကသိုလ်ကျောင်းသားလေးတွေအဖို့ချန်အန်းရဲ့စစ်ရေးလေ့ကျင့်သလိုသင်တန်းပို့ချမှုကိုလိုက်နိုင်ဖို့လုံးဝမဖြစ်နိုင်ပါလေ။ဒါပေမဲ့လည်းထိပ်တိုက်တွေ့လို့မရမှန်းသဘောပေါက်ကြတာကြောင့်အံကိုကြိတ်ပြီးပစ္စည်းတွေကိုသာထရပ်ကားဆီသယ်ပို့နေလိုက်ကြသည်။သေချာတာကတော့ဘောပင်ကိုင်တဲ့ဒီလက်ကလေးတွေကအလုပ်ကြမ်းမလုပ်ဖူးကြဘူးလေ။
တစ်ချိူ့တစ်လေကလွဲရင်ကျောင်းသားကျောင်းသူအများစုကအိမ်မှာရှင်ဘုရင်မိဖုရားလိုဖူးဖူးမှုတ်ထားခံကြရတာပဲ။ တစ်ချိူ့ဆိုသူတို့ဘဝမှာဒီလိုပစ္စည်းအလေးကြီးတွေမပြောနဲ့တံမြတ်စည်းတောင်ကိုင်ဖူးတဲ့ရုပ်တွေမဟုတ်ဘူး။ အဲ့တာကြောင့်ကူလီသမားလိုပစ္စည်းသယ်နေကြတဲ့အချိန်မှာငြီးငြူသံကမြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်ပဲ။ ကံမကောင်းတာကချန်အန်းက မသနားတတ်ဘူးလေ။ ငိုမဲ့မဲ့ဖြစ်နေတဲ့ကောင်မလေးတွေကိုကြည့်ရင်ဘာများငိုစရာရှိလို့လဲလို့တောင်တွေးနေမိသေးတယ်။
'' ကလေးတို့ ငိုလည်းဘာမှမထူးဘူးနော်။မင်းတို့မျက်လုံးတွေထွက်ကျတဲ့အထိငိုလည်းကမ္ဘာကြီးကတော့လည်မြဲနေဦးမှာပဲ။''
သခင်ကြီးကတော့ခုံတစ်လုံးချပြီးကျောင်းသားတွေကိုထိုင်ကြည့်နေတယ်လေ။ တစ်ချက်တစ်ချက်လည်းပြေးနေတဲ့ လူတတ်ကြီးနှစ်ယောက်ကိုလှမ်းကြည့်ရသေးတယ်။ ပြီးတော့လက်ထဲကဖုန်းနဲ့ဟိုလူသည်လူဆီစာပို့နေတာပေါ့။
''ဒါလင် မင်းမျက်လုံးလေဆာကုထုံးလုပ်လိုက်တယ်ကြားတယ်။ ကို်ယ်တကယ်မပျော်ဘူးကွာ။ အခုမင်းမျက်မှန်လေးကိုဖယ်ပြီးစနောက်လို့မရတော့ဘူးလေ။ နှမြောလိုက်တာ''
မင်းဖင်ပဲနှမြော!
ချန်အန်းလည်းစာပြန်ပို့လိုက်သည်။ - ငါ စောက်ရူးတွေနဲ့စကားမပြောဘူး။မင်းကိုဘလော့ပြီ။
ချန်အန်းစာရောက်ပြီးနောက်အိုင်ဗန်၏မက်ဆေ့များကဆက်တိုက်ဆိုသလိုဝင်လာသည်။
'' မလုပ်ပါနဲ့ဒါလင်ရယ်။ တောင်းပန်ပါတယ်နော်ကိုယ့်အသည်းလေး။ မစိမ်းကားပါနဲ့။''
BẠN ĐANG ĐỌC
Rebirth of Chen An【Zaw + uni】
Lãng mạnလက်နက်ရာဇာချန်ကျန်းအန်းဟာသစ္စာဖောက်လက်ထဲကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်အဆုံးစီရင်ပြီး အခြားခန္ဓာတစ်ခုမှာပြန်နိုးထလာခဲ့တယ်။ သဘာဝဖြစ်ရပ်လွန်ကိစ္စအတွက် ချန်အန်းဟာအထူးတလည်းအံ့ဩမနေပါဘူး။ မသေခင်ကမြေခွေးအိုလို့နာမည်ကြီးတဲ့သူဟာ ခန္ဓာပြောင်းသွားလဲ ဘဝကိုဘယ်လိုအနိုင်ယူရမယ်ဆိ...
