I'm Done Being Your Best Friend (Çeviri)

11. ÇEŞME

Keyifli okumalar 😊

~~~~~

Fabian çatalı iki kere düşürmeye niyetli değildi ama annesi yine de sinirlendi. Fabian'a normalde çok az dikkat edeceği keskin bir bakışla baktı.

"Kaç kez düşüreceksin?!"

"Çok üzgünüm, anne."

Ne kadar af dilese de annesinin morali düzelmedi. Annem oturduğu yerden kalktı ve onu zorla yemek masasından çekti.

"Buraya gel. Yemek yemeyi hak etmiyorsun."

Annesi, Fabian'ı ensesinden yakalayarak koridorda uzun adımlarla ilerledi. Fabian, yedi yaşındaki bir çocuk olduğu için annesinin adımları yetişemeyeceği kadar hızlıydı birkaç kez neredeyse düşüyordu.

Ama yavaşlamadı ve çok geçmeden Fabian'ı bir dolaba kapattı.

Kapı çarparak kapandıktan sonra, küçücük alanı tamamen karanlık kapladı ve onu çevreledi. Zaten birkaç kez bu duruma düşmüş olan Fabian, paniğe kapıldı ve yine cezalandırıldığını anladı.

"Anne, üzgünüm! Bir daha yapmayacağım!"

"Sessiz ol ve ben seni bırakana kadar hatan üzerinde düşün."

"Anne...!"

Genç Fabian'ın gözleri yaşlarla doldu ama kendini zorladı. Annem daha fazla sinirlenmesin diye ağlamamalı.

Kapının diğer tarafında anne sevimli oğluna bakmıyordu. Fabian'ın gözlerinden başka birine bakıyordu.

"Babana nasıl bu kadar benzeyebiliyorsun? Sana bakmak bile iğrenç."

Her zamanki gibi bu satırları mırıldanarak bir ileri bir geri yürüyordu. Sadece kendi kendine konuşuyordu ama sesi asla kısılmıyordu.

Fabian bunu duyabiliyordu ve bir an annesinin sert sözleriyle derin bir nefes aldı.

Annem yine onun iğrenç olduğunu düşünüyor. Bu sert söz, yüreğinde acı verici bir damara çarptı. Ağlamasını engelleyen Fabian'ın gözleri yeniden yaşlarla doldu ve sessizce ağladı.

Babası her döndüğünde aile huzur bulamıyordu. Fabian, annesiyle babasının karşı karşıya geldiği andan nefret ediyordu.

"Kendine Düşes diyorsun ama neden öyle davranmıyorsun?! Zaten iç işleriyle ilgileniyorsun ama benimkine karışmak mı istiyorsun?"

"Kiminle buluşacağın nasıl umurumda olmaz?!"

Ebeveynlerinin kavgaları duvarlarda yankılanır ve asla kaybolmaz. Ne zaman bir şeyin çatırdadığını duysa, Fabian irkilirdi. Dadı o zamana kadar Fabian'ın kulaklarını sarardı.

"Dinleme küçük adam. Git uyu."

Kapalı kapılar ardında her zaman kavga eden ebeveynler, halkın gözünde görünüşte mükemmel bir çiftti. Annesi dağılmadan önce saçlarını güzelce tarar, babası ise karısını abartılı bir şekilde kucaklayarak sevgi dolu bir koca gibi davranırdı.

Fabian ikiyüzlülüklerinden nefret ediyordu. Dışarıdan normal görünüyorlardı ama içleri iltihaplanmıştı.

Hatta sonuna kadar, diğer aristokratların bir toplantısına katıldılar ve annesi o gece intihar etmeden önce sevgilerini gösterdiler.

* * *

Fabian bir yetişkin olarak bazen anne babasını düşünürdü. O ikisinin olması gerekmiyordu. Bu yüzden birbirlerinden nefret ettiler ve hızla çatışmalara girdiler. Buna benzer bir şey yaşamamak için evlenmemeyi tercih ederdi.

Böylece Fabian, karşısında onu yalnız bırakmayacak olan bu kişinin taleplerine katlanmaya çalıştı. Dükalığın danışmanlarından biri olan Baron Stuart, Fabian'a en ısrarcı işkence eden kişiydi.

"Zaten 24 yaşındasın. Diğerleri zaten evlenecek yaşta. Majesteleri gidip bir halef yapmalı!"

"... Sana damızlık bir at gibi mi görünüyorum?"

O andan itibaren baronun ağzını böyle kapattı ama Fabian, Harrison Hanesi'nin uzun süredir devam eden mirasını kıramayacağını biliyordu.

"Ne istersen yap. Bu bir zorunluluk değilse, o zaman bir an bile düşünmem."

Sonunda, eşini bulma işini güvendiği danışmanlarına devretti. Ama derinlerde, onu rahatsız etti. Fabian başkalarını memnun etmek için maske takmak istemedi. Kendisiyle aynı dalga boyunda olan biriyle olmayı diledi.

Bir gün danışmanlarından birinin sözleri onu duygulandırdı.

"Marquisate Nelson'da eşsiz bir çeşme olduğunu duydum. Oraya gidersen, kader ortağının yüzünü göreceksin."

Danışman bunu bir şaka olarak görmezden geldi ama Fabian bunu yapmadı. Meraklandı.

'Markizi ziyaret edelim . Oradaki kader ortağımı öğrenip saygıdeğer hanımefendiye evlenme teklif etmek fena fikir olmaz. '

Dük'ün Markiz'e yaptığı gizli ziyaret işte böyle başladı.

Fabian orada iki asil kızla tanışabildi. Fabian'ın özel kaygısı, Kont'un parlak ve neşeli kızı değil, Marki'nin sakin ve zarif kızıydı. Ancak, bazen biraz tuhaftı.

18 yaşındaki bir genç hanıma göre oldukça olgun ve sanki bir sohbeti dinliyormuş gibi biraz mesafeli ama aklı başka yerdeydi. İşin garibi, çoğunlukla sakin kalıyordu ama sözleri ara sıra üçü arasındaki atmosferi tuhaflaştırıyordu.

İkisi yakın arkadaş olamayacak kadar farklıydı.

"Logan, neden birlikte sihir çeşmesine gitmiyoruz? Oraya gidip görmek istiyorum."

Bu, Kont'un onu ikna etmekten vazgeçmeyen kızının davetiydi. Öte yandan Fabian, Marki'nin kızının, sanki o da yanıtını bekliyormuş gibi ısrarla ona baktığını şiddetle hissedebiliyordu. Ancak, sadece bazen diğerini gitmekten caydırdığı için reddedeceğini tahmin etti. Ama Fabian'ın reddetmeye niyeti yoktu.

' Sırf buraya gelebilmek için çok yol kat ettim, nasıl vazgeçerim de gitmem? '

Sihirli pınara yaklaştıkça Fabian'ın kalbi daha çok atıyordu. Bir insan kaderini belirleyebilecek mi? Her nasılsa utanmıştı, kasıtlı olarak iki genç bayandan uzakta bir yer tuttu.

Ve Fabian'ın titreyen kalbiyle, dikkatlice çeşmeye yüzünü gösterdi. Ama tek görebildiği yüzüydü.

Görmek istediği bu değildi. Hepsi bir yalan mıydı? Hayal kırıklığı içinde geri çekilmek üzereydi, ta ki...

"......!"

Su, yüzeydeki görüntüsünü dalgalandırdı. Sihir Pınarı yavaş yavaş bir kadın yüzünün görüntüsünü yarattı.

"Buna inanamıyorum..."

Görüntünün kristal berraklığında olması çok uzun sürmedi. Kadının yüzünü teşhis eden Fabian, farkında olmadan donup kaldı.

Bu çeşmeye yansıyan kadını zaten biliyordu.

Sienna Nelson, bütün gün onunla birlikte olan kadın..

~~~~~~

Ahaaa bakalım neler olacak 🤭