ခေတ်ဟောင်းရောက်foodieတစ်ယောက်၏ရှင်သန်ခြင်း

Chapter 12

ဝက်သားကြာဇံနှပ်

ရှုရှီ အခန်းထဲပြန်ဝင်ကာ ထိုင်ချလိုက်ပြီး လက်ဖက်ရည်ပူပူ အနည်းငယ်သောက်လိုက်သည်။ သူမ ထိုအကြောင်း များများတွေးလေလေ၊ မကျေမနပ်ဖြစ်မိလေလေပါပင်။ သူမဒုတိယအိမ်တော်ခွဲက ခါးသီးသော၊ စိတ်အားထက်သန်ပြီး မိုက်မဲသော ကျိုးရှီအတိုင်းလိုက်မိမည်ကို အမြဲတမ်းစိုးရိမ်နေခဲ့သည် ။ ပထမအိမ်တော်ခွဲနှင့် ကျန်းရှုယောင်၏ဆက်ဆံရေးက ကလေးနှစ်ယောက်ကို ရိုးရိုးတန်းတန်း ချစ်သည်ဖြစ်စေ စေတနာကောင်းကြောင့်ဖြစ်စေ ၎င်းကို မျက်စိစုံမှိတ်ဆန့်ကျင်ခြင်းသည် ဆတ်ဆတ်ထိမခံဖြစ်ပြီး ရိုင်းစိုင်းသည့်ပုံပေါက်သည်။

သူမစဥ်းစားပြီးနောက် ထကာ ရှဲ့ကျောက်နှင့်ရှဲ့ယောင်တို့၏ စာကြည့်ခန်းသို့ သွားခဲ့သည်။ အခန်းထဲ ဝင်လာသည်နှင့် နို့၏မွှေးရနံ့က သင်းပျံ့နေ၏။

ရှဲ့ကျောက်နှင့် ရှဲ့ယောက်တို့က စားပွဲ၏အဆုံးတစ်ဖက်ဆီမှာနေရာယူပြီး လက်ရေးလှကို အလေးအနက်ထားလေ့ကျင့်နေကြသည်။ပူပြင်းသောနေက ပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်တွင့် တည့်တည့်ကျနေပြီး  လေနုအေးလေးက သစ်ပင်ရိပ်များကို ရွေ့လျားစေသည်။ ရံဖန်ရံခါ သူတို့နှစ်ဦးသည် စားပွဲအလယ်ရှိ ပန်းကန်ပြားပေါ်ရှိ လေးထောင့်ကိတ်မုန့်များကို ကောက်ကိုင်ပြီး ပါးစုံများ ဖောင်းကားလာသည်အထိ တစ်ယောက် တစ်ကိုက် ကိုက်ကြသည်။ အစားနည်းသောရှဲ့ယောင်ပင်လျှင်  လက်ဆန့်ပြီး အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ယူခဲ့သည်။

ရှုရှီ၏အမူအရာမှာ အတော်လေး ပျော့ပျောင်းလာပြီး  တံခါးဝတွင် ခဏရပ်နေခဲ့ကာ ရှဲ့ကျောက် သူမကိုမြင်သည့်အခါမှ  အခန်းထဲသို့ ၀င်သွားခဲ့သည်။

"အမေ"

ရှဲ့ကျောက်က  စုတ်တံကို ချလိုက်ပြီး ခုံပေါ်မှ ခုန်ဆင်းလိုက်သည်။

ရှုရှီက သူ့ခေါင်းကို ပွတ်လိုက်ပေမဲ့ သူ့က မထိမိအောင် ရှောင်ဖယ်လိုက်ပြီး သူမဝတ်ရုံလက်များကို စားပွဲဆီဆွဲကာဆို၏။

"အမေ...တတိယအဒေါ် ပေးခဲ့တဲ့ ခရင်မ်ကိတ် စားကြည့်လို့ရတယ်"

ရှုရှီ ပန်းကန်ပြားပေါ်ရှိ အလွန်ကြည့်ကောင်းသော ကိတ်မုန့်ကို ကြည့်ရင်း အနည်းငယ် တံတွေး မျိုချလိုက်သည်။ ပါးစပ်ထဲမှာ မွှေးပျံ့ပြီး အိစက်နေမှာပဲ... အလယ်က ဘာလဲ... အရမ်းလတ်ဆတ်ပုံရတယ်...