Chapter 76
ဒိန်ချဉ်နှင့် သစ်သီးများ
ကျန်းရှုယောင် ပုံဆွဲပြီးနောက် သူမလက်ကို ဆန့်ထုတ်ပြီး ရှဲ့ရွှင်းကိုမေးလိုက်သည်။
"ဒီည ကျွန်မတို့ လုပ်ဦးမလား"
နေ့ခင်းဘက် အလွန်အကျွံစားခဲ့သဖြင့် ယခု သူမ သိပ်စားချင်စိတ်ရှိမနေပေ။
ရှဲ့ရွှင်းက မျက်လုံးပင့်ကြည့်ပြီး ဆို၏။
"မင်းသဘောပါ...မင်းသွားချင်ရင် ငါတို့သွားမယ်"
ကျန်းရှုယောင်က သူမ၏မေးစေ့ကို ကိုင်ပြီးပြောလေသည်။
"နေ့တိုင်း ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် လုပ်ရတာ ကျွန်မတို့အတွက် မကောင်းဘူးလားလို့"
ရှဲ့ရွှင်းက သူမကို နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်သည်။
"ရက်အနည်းငယ်အတွင်း ပြီးသွားမှာပါ"
"မေ့လိုက်ပါ"
ကျန်းရှုယောင်က သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး
"ကျွန်မတို့ ဒီထက်ပိုပြီးထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းနေရဦးမယ်"
ညတိုင်း ညလယ်စာ စား၍မရပါချေ။
သူမ ဗိုက်ကို ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ ဤရက်ပိုင်းတွေမှာ တော်တော်လေး ပိုချော(မွေ့)လာ၏။
ရှဲ့ရွှင်းက ခေါင်းညိတ်သဘောတူပြီးဆိုသည်။
"ဟုတ်တယ်...မင်းခန္ဓာကိုယ်ကို ဂရုစိုက်ရဦးမယ်"
အစာစားချင်စိတ်ကို ထိန်းချုပ်ခြင်းသည် ကျန်းမာခြင်းနှင့် အသက်ရှည်ခြင်း၏ အခြေခံအုတ်မြစ်ဖြစ်သည်။
အခန်းထဲကို လှမ်းဝင်လာခါစ ပိုင်ကျီတစ်ယောက် အံ့အားသင့်စွာ ပါးစပ်ကို အုပ်လိုက်သည်။
ဘုရားရေ... သူမ ဘာကြားလိုက်တာလဲ...
"နေ့တိုင်း တိတ်တိတ်လေး ခိုးလုပ်"၊
"ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်း"၊ "မင်းရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ဂရုစိုက်"...
ထိုအတွေးပွားစေသောစကားများကို နားထောင်ပြီးနောက် သူမ တိတ်တဆိတ် ရှေ့သို့ ခြေတစ်လှမ်းတိုးလိုက်စဥ်တွင် ကျန်းရှုယောင်က သူမ၏ဝမ်းဗိုက်ကိုထိနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
YOU ARE READING
ခေတ်ဟောင်းရောက်foodieတစ်ယောက်၏ရှင်သန်ခြင်း
Non-FictionNew Normal တစ်ပတ် သုံးပိုင်း update ပါမယ်ရှင် .. Normal novel page မွာ ဒီနေ့ပဲစဖတ်လို့ရပါပြီ Title - Ancient Foodeie Survival Guide Description ကျန်းရှုယောင်တစ်ယောက် ဝိညာဉ်ကူးပြောင်းကာ ဟိတ်ဟန်များသည့် ပုံစံနှင့် ကြိုးတိုးကြောင်တောင် ဝတ်စားဆင်ယင...
