ခေတ်ဟောင်းရောက်foodieတစ်ယောက်၏ရှင်သန်ခြင်း

1K 90 0
                                    

Chapter 37

ငါးချဉ်ဖတ်ဟင်း

အကြော်များက ချိုသောသဲကိတ်ထက် အနည်းငယ်ဆီများသောအရသာရှိသည်။

မုန့်နှစ်ကိုသကြားရေနှင့် ဆီပူနှစ်ကြော်ထားပြီး မုန့်တွေ ဖြစ်လာခြင်းဖြစ်၏။

ကြော်ပြီးနောက်တွင် မုန့်က ထူးခြားသောရနံ့ရှိသည်။ အချိုက အရမ်းမလေးသလို ဆီလည်းမများလွန်းပါချေ။ ချိုမြသော မုန့်နှစ်က ဆီများသော ရနံ့နှင့် ပေါင်းစပ်နေသည်။ အနည်းငယ် ကြွပ်ရွပြီး အစားကြူးသူများအတွက် အလွန်သင့်လျော်သည်။

"ဒါလည်း မဆိုးပါဘူး"

ကြော်ထားသည့် မုန့်နှစ်ကို မျိုချလိုက်ပြီးနောက် သူမပါးစပ်ထဲက မွှေးရနံ့သင်းသင်းလေးက အံ့သြစရာအကောင်းဆုံးပါပင်။

သူမ၏စကားကြားသောအခါ ရှဲ့ရွှင်း၏ ရင်တမမဖြစ်နေမှု ပျောက်ကွယ်သွားသည်။ သူက သူမကိုဆီစိမ်စက္ကူအိတ်နှစ်အိတ် လှမ်းပေးကာပြောလိုက်၏။

"ဒါဆို မင်းပြန်ယူသွားပြီး စားပါ"

ကျန်းရှုယောင်က မယူခဲ့ဘဲ သံသယစိတ်ဖြင့် သူ့ကိုကြည့်ကာမေးလေသည်။

"ရှင့်အတွက်ကဘယ်မှာလဲ"

ရှဲ့ရွှင်းက သူမအကြည့်ကို ရှောင်လိုက်သည်။

"အိမ်ပြန်တဲ့လမ်းမှာ ငါဝယ်လိုက်မယ်...အဟွတ်... ဒါပဲနော် ငါအရင်သွားလိုက်ဦးမယ်"

စကားပြောပြီးနောက် သူမလက်ထဲကို ဆီစိမ်စက္ကူထုပ်ထိုးထည့်ကာ ခြေလှမ်းကျဲကြီးများဖြင့် ထွက်ပြေးသွားသည်။

ကျန်းရှုယောင်က သူ့နောက်ကျောကို ကြည့်ပြီးရေရွတ်လိုက်၏။

"ဇာတ်လမ်းက ထပ်မတိုးပါဘူး...သူက လမ်းလွှဲကနေလာတာလို့ မပြောခဲ့ဘူးလား...နောက်တစ်ခေါက် ထပ်ပတ်သွားဦးမလား"

သူမ သဲကိတ်မုန့်ကို ပါးစပ်ထဲသို့ ထည့်ကိုက်လိုက်ပြီး ပျော်ရွှင်စွာ မျက်လုံးများမှေးစင်းလိုက်သည်။

သူမ သက်ပြင်းချလိုက်၏။

"ဒါပေမဲ့ ဘာလို့ ငါ့နဲ့ဆိုင်ရမှာလဲ... ပတ်ရမဲ့သူက ငါမှမဟုတ်တာ"

ခေတ်ဟောင်းရောက်foodieတစ်ယောက်၏ရှင်သန်ခြင်းWhere stories live. Discover now