ခေတ်ဟောင်းရောက်foodieတစ်ယောက်၏ရှင်သန်ခြင်း

1.3K 107 0
                                    

Chapter 11

ခရင်မ်ကိတ်

ထို့ကြောင့် အစေခံက ဝါးစိမ်းခြံဝင်းကအစေခံကို ရှဲ့ကျောက်နှင့် ရှဲ့ယောင်တို့ လက်ရေးလှလေ့ကျင့်နေကြသည့် အခန်းသို့ ခေါ်သွားကာ လက်ဖက်ရည် စားပွဲပေါ်တွင် ကိတ်မုန့်ကို တင်ခိုင်းပြီး ပြန်ထွက်သွားသည်။

ရှုရှီ ထိုစကားကိုကြားပြီးနောက် စာရင်းများကို ဆက်လက်ညှိနေခဲ့သည်။ အမွှေးတိုင်နှစ်ချောင်း စာပြီးနောက် ရှဲ့ကျောက်က ပြေးလာပြီး သူမ၏ ရင်ခွင်ထဲသို့ ခုန်ဆင်းလေသည်။

ရှုရှီ သူ့ကို တွန်းလိုက်ပြီး မျက်နှာတည်တည်နှင့် ပြောလိုက်၏။

"မင်းဘာလို့ ကျင့်ဝတ်တွေကို မေ့သွားတာလဲ... ဉာဏ်အလင်းရပြီး ကလေးမဟုတ်တော့ဘူးလား"

ရှဲ့ကျောက် ပြုံးနေတုန်းပါပင်။နောက်တစ်ကြိမ် ချဉ်းကပ်လာကာ လက်ကိုမြှောက်ပြီး "အမေ...မုန့်စားပါ" ဟု တိုးတိုးလေးပြောသည်။

ရှုရှီ၏မျက်နှာက ဆူပူကြိမ်းမောင်းနေသော်လည်း သူမ၏နှလုံးသားသည် ရေအိုင်ထဲသို့ အရည်ပျော်သွားခဲ့သည်။ သူမပါးစပ်ထဲကို ဘာထည့်ပေးသည်ကိုမကြည့်ဘဲ ကိုက်လိုက်ပြီး အရသာက ပုံမှန်မဟုန်မှန်း သတိထားမိသွာသည်။ ဘယ်လို မုန့်မျိုးလဲ...

ယခင်က သူမစားဖူးသော ကိတ်မုန့်များ၏ ထူထဲပြီး သိပ်သည်းသော အသွင်အပြင်နှင့် မတူဘဲ ဤကိတ်မုန့်က အလွန်ပျော့ပျောင်းနူးညံ့ကာ အိစက်နေပြီး နှစ်သက်ဖွယ်ကောင်းသော နို့၏မွှေးရနံ့ အနည်းငယ်ရှိသည်။

ရှဲ့ကျောက်၏ လက်ထဲက မုန့်ကို သူမ အရင်က မမြင်ဖူးပေ။ အရောင်မှာ အဝါဖျော့ဖျော့၊ အောက်ခြေမှာ အညိုရောင်ဖြစ်ပြီး အလွန်နူးည့ပွရွပုံရသည်။

"စားလို့ကောင်းလား"

သူမပါးစပ်ထဲတွင် မွှေးရနံ့သင်းသင်းလေးရှိနေသေးပြီး ကိတ်မုန့်က အရသာရှိလှသည်။ ၎င်းကို ပုံမှန် ကိတ်မုန့်မာမာများကဲ့သို့ ဖိဝါးရန် မလိုအပ်ပါချေ။

ရှုရှီက ပြန်ဖြေလိုက်၏။

"စားလို့ကောင်းတယ်"

ရှဲ့ကျောက်၏ မျက်လုံးများသည် သူ့အပြုံးများကြောင့် လခြမ်းကွေးလေးများဖြစ်သွားသည်။

ခေတ်ဟောင်းရောက်foodieတစ်ယောက်၏ရှင်သန်ခြင်းWhere stories live. Discover now