ခေတ်ဟောင်းရောက်foodieတစ်ယောက်၏ရှင်သန်ခြင်း

chapter 138

Chapter 138 [Extra ]
နန်းတော်ရှိ နှစ်သစ်ကူးညစာ/မော့ပေ

ချဉ်ဖတ်က အလွန် များသဖြင့် ဆယ်သည့် အခါမှာလည်း ချဉ်ဖတ်နှင့် ဝက်ဗိုက်သား အများကြီးကိုယူရသည်။ ပူနေအချိန်မှာ ပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်သည်နှင့် ဝမ်းသာအားရ မျက်လုံးတွေ ချက်ချင်းမှေးစင်းသွားလိမ့်မည်။

ဝက်သားကို ပါးပါးလှီးထားပြီး အဆီများ၏။ ဟင်းချက်သည့်အခါ ဖြူပြီး နူးညံ့ပေမယ့် ချဉ်ဖတ်နှင့်စားသည့်အခါ လုံးဝမအီပါချေ။အဆီပေမဲ့မအီသော ဝက်ဗိုက်သားက အလွန်နူးညံ့ပြီး သိပ်သည်းသည့်အရသာရှိ၏။ ချဉ်ဖတ်အရသာနှင့် မူရင်းအသားရနံ့တို့နှင့်အတူ ပါးစပ်ထဲတွင် အရည်ပျော်သွားသည်ဟု ဆိုနိုင်သည်။

ချဉ်ဖတ်များများပြုတ်လေ အရသာပိုရှိလေဖြစ်သည်။ အချဉ်ဓာတ်က ကြာရှည်ခံသည်။ ချဉ်ပေမဲ့ ပိုငန်ပြီး စားချင်စရာပါပင်။ငါးဆုပ်နှင့်ပုစွန်တွေ၏ တစိမ်းစိမ်အရသာနှင့်အတူ ချဥ်ပြီး လတ်ဆတ်သည်။အဆင်သင့်အပြည့်ရှိနေသည့် ချဉ်ဖတ်တွေက နူးညံ့ပြီး ကြွပ်ကြွပ်လေးနှင့် ချဉ်မွှေးမွှေးလေးဖြစ်ကာ ဟင်းရည်တစ်ကိုက်စာပါအတူပါလေသည်။

ချဉ်ဖတ် ခပ်များများညှပ်ယူပြီး ဝက်ဗိုက်သားလွှာနှင့် အုပ်ကာ ပါးစပ်ထဲ ထည့်လိုက်ပါ။ လတ်ဆတ်၊ သိပ်သည်း၊ လန်းဆန်းပြီး အရသာက အံ့သြစရာကောင်း၏။

အိုးကအနည်းငယ်လျော့သွားပြီးနောက် သိုးသားကိုချက်ပြုတ်နိုင်သည်။ ချဉ်ဖတ်မွှေးမွှေးနှင့် သိုးသားက တကယ်ကို လိုက်ဖက်ပါ၏။ သိုးသငယ်သားက အလွန်နူးညံ့သည်။

ချဉ်ဖတ်က သိုးသားအနံ့ကို ဖယ်ထုတ်ပြီး အဆီနံ့သာ ကျန်ရစ်သည်။ ပါးပါးလှီးထားသောအသားက အလွန်နူးညံ့ပြီး အဆီနည်းအသားများထဲက အသားများဖြင့် ဝါးနေရသည်။

ဤအချိန်မှာ ဝက်အူချောင်းနှင့် ဝက်ပေါင်ခြောက်အိုးက အဆင်သင့်ဖြစ်နေလေပြီ။အတွင်းမှာရှိသည့် ဟင်းသီးဟင်းရွက်တွေက ချဉ်ဖတ်မဟုတ်တော့ဘဲ ဂေါ်ဖီထုပ်နှင့် မှိုတွေဖြစ်သည်။ ဝက်အူချောင်းနှင့်ဝက်ပေါင်ခြောက်၏ အငန်အရသာက ဟင်းရည်ထဲတွင် ပြန့်ကျဲနေသည်။ ဆားမထည့်ဘဲ ဂေါ်ဖီထုပ်မှာလည်း အငန်အရသာရှိနေ၏။