ခေတ်ဟောင်းရောက်foodieတစ်ယောက်၏ရှင်သန်ခြင်း

Chapter 73

ကျန်းရှုယောင် တုတ်ထိုးကိုတစ်ဝက်ခွဲကာ မစောင့်နိုင်သော ရှဲ့ရွှင်းအား ခွဲပေးလိုက်သည်။

သိုးသားတုတ်ထိုးများတွင် သိုးသားအနံ့မရှိပါဘဲ ဆီနှင့် ဇီရာနံ့သာရှိသည်။ သိုးသားအပိုင်းအစများ၏ အစွန်းများသည် အနည်းငယ်လောင်ကျွမ်းနေပြီး ဆွဲဆောင်မှုရှိသော မီးသွေးအနံ့ရှိသည်။

အနည်းငယ်မှုတ်လိုက်ခြင်းက သိုးသားချောင်းများကို မအေးစေဘဲ သူ့နှာခေါင်းအတွင်းမှ သင်းပျံ့သောရနံ့ကို ပိုဆိုးသွားစေသည်။

ရှဲ့ရွှင်း ဂရုစိုက်မနေတော့ပေ။ သူက သိုးသားတုတ်ထိုးများကို ကိုက်ကာ အသားများကို ဘေးသို့ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ အသားက ပါးစပ်ထဲဝင်သွားသည့်အခါ အသက်ရှူသွင်းပြီး ဝါးလိုက်၏။

သိုးသားတုတ်ထိုးများသည် လတ်ဆတ်ပြီး အရသာရှိသည်။ အပူချိန်မြင့်မြင့်နှင့် ကင်ခြင်းဖြင့်  အနည်းငယ် ကြွပ်ဆတ်စေပြီး ယင်းက အရေပြားအတွင်းပိုင်း အစိုဓာတ်ကို ထိန်းပေးသည်။ နူးညံ့ပြီး အရည်ရွှမ်းသည်။ ဇီယာက သိုးသားမှ အနံ့ကို အပြည့်အဝ ဖယ်ရှားပေးကာ အဆုံးမရှိသော အရသာကို ချန်ထားသည်။

သိုးအဆီများက ကင်ပြီးနောက် ကျုံ့သွားကာ အဆီများက သိုးသားတုတ်ထိုးများတစ်လျှောက် စီးဆင်းသွားကာ အသားကို ဆီရွှဲသော မွှေးရနံပေးစွမ်းသည်။ အစွန်းများတွင် အနည်းငယ်ကျွမ်းကာ   အတွင်းတွင် အဆီအနှစ်များပြည့်နေသဖြင့် လူကိုချက်ချင်း ဗိုက်ဆာစေသည်။

မွှေးကြိုင်ပြီး အရည်ရွှမ်းသော အသားများကို ကိုက်ပြီးနောက် သိုးသားအဆီတစ်ပိုင်းကို ပါးစပ်ထဲသို့ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ အနည်းငယ် ကြွပ်ဆတ်သော အရေခွံကို ကိုက်လိုက်သည်နှင့် သိုးသားအဆီက သူ့ပါးစပ်ထဲမှာခြစ်ထုတ်ခံလိုက်ရပုံပေါ်ပြီး ကြွယ်ဝသော ဆီနံ့က သူ့ပါးစပ်ထဲသို့ ချက်ချင်း ပျံ့နှံ့သွားသည်။

အသားတစ်ကိုက်နှင့် အဆီတစ်ကိုက် သူကိုက်ခဲ့သည်။ သူ ပါးစပ်ကိုဖွင့်၍ တုတ်ထိုးပေါ်ရှိသိုးသားအကုန်လုံးကိုက်ဆွဲကာ အပြင်ဘက်တွင် ကြွပ်ကြွပ်နှင့် အတွင်းဘက်တွင် စိုရွှဲနေသော အဆီများကို ဝါးစားသည်။ အငန်ရနံ့က သိပ်သည်းကြိုင်လှိုင်ပြီး အလွန်လောဘကြီးလာစေသည်။